Το ελληνικό αλφάβητο είναι ένας συμπαντικός κώδικας και αποτελεί την μητέρα όλων των γλωσσών.
Στην ελληνική γλώσσα είναι βασισμένες όλες οι επιστήμες.
Το σημερινό ελληνικό αλφάβητο προέρχεται από το ιωνικό, το οποίο επεκράτησε έναντι του Αιο-λοδωρικού, του Αττικού, του Νησιώτικου κ.α., στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα.
Με βάση το ιωνικό αλφάβητο σχηματίστηκαν όλα τα αρχαία ιταλικά αλφάβητα τα οποία συγχωνεύτηκαν στο λατινικό, από το οποίο προήλθαν όλες οι δυτικές γλώσσες. Το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο αποτελούνταν από 27 γράμματα και όχι από 24 όπως το σημερινό. Τα τρία επιπρόσθετα γράμματα ήταν το στίγμα, το κόππα, και το σαμπί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μετατροπής του ελληνικού αλφαβήτου κυρίως του χαλκιδαϊκού σε λατινικό, είναι η μετατροπή του εν αχρηστία σήμερα αρχαίου γράμματος κόππα στο λατινικό Q. Στα 27 αρχαία γράμματα υπήρχε η ιερή σχέση των τριών εννεάδων, όπου τα πρώτα εννέα γράμματα χρησιμοποιούνταν για να δηλώσουν τις μονάδες, τα δεύτερα εννέα τις δεκάδες και τα τρίτα εννέα τις εκατοντάδες.
Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε ως το μοναδικό αριθμητικό σύστημα μέχρι και το τέλος της βυζαντινής περιόδου. Από το χίλια και πέρα χρησιμοποιούνται ως χιλιάδες και πάλι τα γράμματα α-θ, αλλά με την οξεία να σημειώνεται στο κάτω αριστερό μέρος του γράμματος.
αψνε' =1755, χξς' =666
Ακόμη και το χάραγμα του Αντίχριστου μας δόθηκε στην Αποκάλυψη βάσει του ελληνικού συστήματος αρίθμησης.
Ό έχων νουν ας υπολογίσει τον αριθμόν του θηρίου αριθμός ανθρώπου είναι και ο αριθμός αυτού χξς' [χ600+ξ60+ς6=666] Αποκάλυψη, 13,18.
Κάθε λέξη στην αρχαία Ελλάδα ήταν συγχρόνως και ένας λεξάριθμος, δηλαδή ήταν ένας αριθμός που προερχόταν από το άθροισμα της αριθμητικής αξίας των γραμμάτων της λέξης. Έτσι, κάθε λέξη υποδηλωνόταν με την διπλή της υπόσταση, τόσο ως εγγράμματη φθογγική ενότητα, όσο και ως αριθμός.
Πχ. Ο λεξάριθμος της λέξης Θεός είναι θ9+ε5+ο70+σ200=284
Στην ελληνική γλώσσα είναι βασισμένες όλες οι επιστήμες.
Το σημερινό ελληνικό αλφάβητο προέρχεται από το ιωνικό, το οποίο επεκράτησε έναντι του Αιο-λοδωρικού, του Αττικού, του Νησιώτικου κ.α., στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα.
Με βάση το ιωνικό αλφάβητο σχηματίστηκαν όλα τα αρχαία ιταλικά αλφάβητα τα οποία συγχωνεύτηκαν στο λατινικό, από το οποίο προήλθαν όλες οι δυτικές γλώσσες. Το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο αποτελούνταν από 27 γράμματα και όχι από 24 όπως το σημερινό. Τα τρία επιπρόσθετα γράμματα ήταν το στίγμα, το κόππα, και το σαμπί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μετατροπής του ελληνικού αλφαβήτου κυρίως του χαλκιδαϊκού σε λατινικό, είναι η μετατροπή του εν αχρηστία σήμερα αρχαίου γράμματος κόππα στο λατινικό Q. Στα 27 αρχαία γράμματα υπήρχε η ιερή σχέση των τριών εννεάδων, όπου τα πρώτα εννέα γράμματα χρησιμοποιούνταν για να δηλώσουν τις μονάδες, τα δεύτερα εννέα τις δεκάδες και τα τρίτα εννέα τις εκατοντάδες.
Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε ως το μοναδικό αριθμητικό σύστημα μέχρι και το τέλος της βυζαντινής περιόδου. Από το χίλια και πέρα χρησιμοποιούνται ως χιλιάδες και πάλι τα γράμματα α-θ, αλλά με την οξεία να σημειώνεται στο κάτω αριστερό μέρος του γράμματος.
αψνε' =1755, χξς' =666
Ακόμη και το χάραγμα του Αντίχριστου μας δόθηκε στην Αποκάλυψη βάσει του ελληνικού συστήματος αρίθμησης.
Ό έχων νουν ας υπολογίσει τον αριθμόν του θηρίου αριθμός ανθρώπου είναι και ο αριθμός αυτού χξς' [χ600+ξ60+ς6=666] Αποκάλυψη, 13,18.
Κάθε λέξη στην αρχαία Ελλάδα ήταν συγχρόνως και ένας λεξάριθμος, δηλαδή ήταν ένας αριθμός που προερχόταν από το άθροισμα της αριθμητικής αξίας των γραμμάτων της λέξης. Έτσι, κάθε λέξη υποδηλωνόταν με την διπλή της υπόσταση, τόσο ως εγγράμματη φθογγική ενότητα, όσο και ως αριθμός.
Πχ. Ο λεξάριθμος της λέξης Θεός είναι θ9+ε5+ο70+σ200=284
Η εξέλιξη του αλφαβήτου και χρήσεις.
Το ελληνικό αλφάβητο έγινε η βάση για τη δημιουργία του λατινικού αλφαβήτου. Πράγματι, το λατινικό αλφάβητο προέρχεται κυρίως από το ετρουσκικό αλφάβητο το οποίο με τη σειρά του, και σύμφωνα με την επικρατέστερη σήμερα άποψη, βασίστηκε στο ελληνικό. Τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται και στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης.Το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται ευρέως ως δεξαμενή συμβόλων για χρήση στις επιστήμες είτε ως διεθνώς καθιερωμένα σύμβολα (π.χ. π=3,14) είτε για κάθε πρόσφορη χρήση.
Όπως και το λατινικό, το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται για την αρίθμηση (κυρίως όταν μας ενδιαφέρει η σειρά), π.χ. οι 24 ραψωδίες της Οδύσσειας αριθμούνται με τα μικρά γράμματα του αλφαβήτου, ενώ της Ιλιάδας με τα κεφαλαία. Ιδιαίτερα στην Αστρονομία το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται για την αρίθμηση των αστέρων π.χ. το άλφα Κενταύρου είναι ο φωτεινότερος αστέρας του αστερισμού του Κενταύρου, ενώ το ωμέγα είναι ο 24ος σε φωτεινότητα. Μετά το τέλος των ελληνικών γραμμάτων ακολουθούν τα λατινικά και κατόπιν οι αραβικοί αριθμοί.
Το ελληνικό αλφάβητο έγινε η βάση για τη δημιουργία του λατινικού αλφαβήτου. Πράγματι, το λατινικό αλφάβητο προέρχεται κυρίως από το ετρουσκικό αλφάβητο το οποίο με τη σειρά του, και σύμφωνα με την επικρατέστερη σήμερα άποψη, βασίστηκε στο ελληνικό. Τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται και στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης.Το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται ευρέως ως δεξαμενή συμβόλων για χρήση στις επιστήμες είτε ως διεθνώς καθιερωμένα σύμβολα (π.χ. π=3,14) είτε για κάθε πρόσφορη χρήση.
Όπως και το λατινικό, το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται για την αρίθμηση (κυρίως όταν μας ενδιαφέρει η σειρά), π.χ. οι 24 ραψωδίες της Οδύσσειας αριθμούνται με τα μικρά γράμματα του αλφαβήτου, ενώ της Ιλιάδας με τα κεφαλαία. Ιδιαίτερα στην Αστρονομία το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται για την αρίθμηση των αστέρων π.χ. το άλφα Κενταύρου είναι ο φωτεινότερος αστέρας του αστερισμού του Κενταύρου, ενώ το ωμέγα είναι ο 24ος σε φωτεινότητα. Μετά το τέλος των ελληνικών γραμμάτων ακολουθούν τα λατινικά και κατόπιν οι αραβικοί αριθμοί.