Του Νίκου Λυγερού Πολλοί λένε ότι ασχολούνται με εθνικά θέματα και μερικοί βέβαια το κάνουν ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο ανήκουν κι αρκετοί διαχειριστές των λεγόμενων blogs. Πολλοί τους κατηγορούν για διάφορα, αλλά είναι περισσότεροι όσοι τους διαβάζουν. Βέβαια, δεν έχουν, όπως λένε πολλοί, το κύρος των επίσημων δημοσιογράφων, αλλά όπως λέει κι η διαφήμιση, τόσο το καλύτερο. Και στο κάτω κάτω της γραφής, το blog τους δείχνει και την...
αξία τους. Κατά συνέπεια, τους βλέπουμε σαν ανοιχτά βιβλία. Παίζουν ένα σημαντικό ρόλο, όχι τόσο στα εθνικά θέματα, αλλά σίγουρα στην εθνική συνείδηση. Διότι το πρώτο απαιτεί και μερικές θέσεις, ενώ το δεύτερο είναι καθαρά προσωπικό. Σε αυτούς απευθύνεται αυτό το σημείωμα κι όχι ακριβώς στους αναγνώστες τους. Αυτές τις μέρες, όλοι μας εξετάζουμε συστηματικά τις εξελίξεις που αφορούν το θέμα της ΑΟΖ της Κύπρου κι ειδικότερα την περιοχή της Αφροδίτης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχουμε αντιληφθεί όλοι ότι η Τουρκία προσπαθεί έμμεσες πιέσεις πάνω σε αυτό το θέμα, μέσω πλαγίων επιθέσεων που επικεντρώνονται στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Οι ευαισθησίες μας γι’ αυτό το νησί είναι δεδομένες και γι’ αυτό το λόγο μελετάμε κάθε λεπτομέρεια που το αφορά μόνο που αυτό γίνεται εξ αποστάσεως. Βέβαια, συμβάλαμε όλοι μας στην αποστολή καρτών και βιβλίων στο σχολείο του Καστελλόριζου και συνειδητοποιήσαμε πόσο μεγάλη απήχηση και επιτυχία είχε. Μόνο οι κάτοικοι του νησιού δεν βλέπουν τα πρόσωπά μας, δεν βλέπουν όλες τις δράσεις που προβάλλουμε στο διαδίκτυο. Χρειάζονται και την ανθρώπινη παρουσία, ειδικά αυτήν την περίοδο. Βέβαια, εμείς όλοι έχουμε τις ασχολίες μας και δεν είναι πάντα εύκολο να κάνουμε αυτές τις κινήσεις. Μπορούμε όμως εύκολα και αποτελεσματικά να προωθήσουμε στους αναγνώστες μας την ανάγκη της παρουσίας μας εκεί. Δεν είναι απαραίτητο να λες σε κάποιον κάθε μέρα ότι τον αγαπάς και τον πονάς, αν μπορείς να είσαι πλάι του την ώρα της ανάγκης. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει μία ολόκληρη αποστολή. Αρκεί να δουν δικούς μας να πηγαίνουν σε αυτό το νησί, όχι για να παίξουν έναν ιδιαίτερο ρόλο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά όλοι μαζί αυτές τις μέρες να βρίσκονται με τους δικούς μας εκεί για να ζήσουν μαζί, όχι την καθημερινότητα, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά την σπουδαιότητα αυτού του ακριτικού σημείου του ελληνισμού, όπου οι κάτοικοι, οι δικοί μας άνθρωποι αντέχουν και τις πιέσεις και τις προκλήσεις, παραμένοντας ακίνητοι την ώρα που άλλοι θα έτρεχαν. Τα blogs μέσω των διαχειριστών τους, αλλά και των αναγνωστών τους μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά σε αυτό που δεν πρέπει να είναι μία προσπάθεια, αλλά ένα γεγονός.
Πηγή:
αξία τους. Κατά συνέπεια, τους βλέπουμε σαν ανοιχτά βιβλία. Παίζουν ένα σημαντικό ρόλο, όχι τόσο στα εθνικά θέματα, αλλά σίγουρα στην εθνική συνείδηση. Διότι το πρώτο απαιτεί και μερικές θέσεις, ενώ το δεύτερο είναι καθαρά προσωπικό. Σε αυτούς απευθύνεται αυτό το σημείωμα κι όχι ακριβώς στους αναγνώστες τους. Αυτές τις μέρες, όλοι μας εξετάζουμε συστηματικά τις εξελίξεις που αφορούν το θέμα της ΑΟΖ της Κύπρου κι ειδικότερα την περιοχή της Αφροδίτης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχουμε αντιληφθεί όλοι ότι η Τουρκία προσπαθεί έμμεσες πιέσεις πάνω σε αυτό το θέμα, μέσω πλαγίων επιθέσεων που επικεντρώνονται στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Οι ευαισθησίες μας γι’ αυτό το νησί είναι δεδομένες και γι’ αυτό το λόγο μελετάμε κάθε λεπτομέρεια που το αφορά μόνο που αυτό γίνεται εξ αποστάσεως. Βέβαια, συμβάλαμε όλοι μας στην αποστολή καρτών και βιβλίων στο σχολείο του Καστελλόριζου και συνειδητοποιήσαμε πόσο μεγάλη απήχηση και επιτυχία είχε. Μόνο οι κάτοικοι του νησιού δεν βλέπουν τα πρόσωπά μας, δεν βλέπουν όλες τις δράσεις που προβάλλουμε στο διαδίκτυο. Χρειάζονται και την ανθρώπινη παρουσία, ειδικά αυτήν την περίοδο. Βέβαια, εμείς όλοι έχουμε τις ασχολίες μας και δεν είναι πάντα εύκολο να κάνουμε αυτές τις κινήσεις. Μπορούμε όμως εύκολα και αποτελεσματικά να προωθήσουμε στους αναγνώστες μας την ανάγκη της παρουσίας μας εκεί. Δεν είναι απαραίτητο να λες σε κάποιον κάθε μέρα ότι τον αγαπάς και τον πονάς, αν μπορείς να είσαι πλάι του την ώρα της ανάγκης. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει μία ολόκληρη αποστολή. Αρκεί να δουν δικούς μας να πηγαίνουν σε αυτό το νησί, όχι για να παίξουν έναν ιδιαίτερο ρόλο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά όλοι μαζί αυτές τις μέρες να βρίσκονται με τους δικούς μας εκεί για να ζήσουν μαζί, όχι την καθημερινότητα, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά την σπουδαιότητα αυτού του ακριτικού σημείου του ελληνισμού, όπου οι κάτοικοι, οι δικοί μας άνθρωποι αντέχουν και τις πιέσεις και τις προκλήσεις, παραμένοντας ακίνητοι την ώρα που άλλοι θα έτρεχαν. Τα blogs μέσω των διαχειριστών τους, αλλά και των αναγνωστών τους μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά σε αυτό που δεν πρέπει να είναι μία προσπάθεια, αλλά ένα γεγονός.
Πηγή: