Ο Κλεισθένης γράφει.
Στην φανταστικά υπέροχη χώρα μας, εδώ που γεννήθηκε η δημοκρατία, καταρρίπτεται το χιλιοειπωμένο «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα».
Η δυσαρμονία λαού-κυβέρνησης παρ’ ότι είναι πρόδηλη και η διενέργεια εκλογών απαραίτητη (για να επιβεβαιωθεί ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα) κανένα απ’ τα κόμματα εξουσίας δεν θέλει την προσφυγή στις κάλπες (ίσως πρέπει να ξεχάσουμε τον όρο «κόμμα εξουσίας»).
Ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν να εμφανιστεί η πολιτική τους γύμνια.
Η πολιτική λογική και των δύο κομμάτων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το «θέλω» του λαού.
Ο ενδόμυχος φόβος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι τα τραγικά χαμηλά ποσοστά ψήφων που θα λάβουν στην περίπτωση που γίνουν εκλογές σήμερα.
Γνωρίζουν ότι τα ποσοστά που θα πάρουν στην περίπτωση μεγάλης αποχής δεν θα αντιπροσωπεύουν την πραγματική επιρροή τους στον λαό άρα θα είναι επί της ουσίας πολύ μικρότερα. Κάτι τέτοιο φαντάζει καταστροφικό για το πολιτικό σύστημα. Υπάρχει ο φόβος να μην φτάνουν δύο κόμματα για να σχηματίσουν κυβέρνηση και να έχουμε κυβέρνηση τριών ή τεσσάρων ή ακόμη και πέντε κομμάτων.
Ο κυριότερος φόβος όμως του συστήματος είναι η αριστερόστροφη λύση που πιθανά θα βγάλουν οι κάλπες.
Φοβούνται επανάληψη του Ιταλικού φαινόμενου προ λίγων ετών όπου εισήλθε στην κυβέρνηση η Ιταλική αριστερά.
Φυσικά στο ΠΑΣΟΚ λειτουργεί και το αίσθημα αυτοσυντήρησης καθώς και η επιθυμία για διατήρηση της «καρέκλας».
Στη ΝΔ, (με τα βαρίδια του παρελθόντος καθώς και την ανυπαρξία στελεχών ικανών να δώσουν την ελπίδα που ευαγγελίζονται), απεύχονται στην ουσία (κι ας διακηρύσσουν το αντίθετο) την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα για την πιθανή εκλογική δύναμη της ΝΔ και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ είναι αποκαρδιωτικά έως καταστροφικά για τους δύο πολιτικούς σχηματισμούς (κυκλοφορεί «ράδιο αρβύλα» για μονοψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ).
Ο συνδυασμός της ραγδαίας πτώσης του ΠΑΣΟΚ και της περίπου στασιμότητας της ΝΔ αποτελεί εκρηκτικό μείγμα διάλυσης αυτών των κομμάτων.
Η αριστερά στην Ελλάδα έχοντας κατά νου τα όσα έγιναν όπου συμμετείχε σε κυβερνητικά σχήματα ανά τον κόσμο παίρνει σαφείς αποστάσεις απ’ το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με ένα απ’ τα αστικά Ελληνικά κόμματα.
Η πολυδιάσπασή της όμως και η δημιουργία μικρών πολιτικών σχηματισμών διευκολύνει τον σχηματισμό τέτοιων κυβερνήσεων με την συμμετοχή αυτών των νέων μικρών «αριστερών» σχηματισμών.
Ο κύριος όμως όγκος της αριστεράς στην Ελλάδα δεν δείχνει τουλάχιστον σήμερα να επιδιώκει συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα.
Αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι όπου πήγε το ΔΝΤ το πολιτικό σύστημα καταβαραθρώθηκε και αντικαταστάθηκε με κάτι νέο όσα προαναφέρω μπορεί να μην είναι μακριά απ’ την πραγματικότητα.
Δυστυχώς η σημερινή Ελληνική πραγματικότητα δεν διευκολύνει επαναστατικές ανατροπές του πολιτικού συστήματος.
Γίνονται κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση αλλά είναι μικρών δυνατοτήτων, παραμένουν μέσα στις μικρές κλειστές ομάδες που τις κάνουν και δεν έχουν λαϊκή υποστήριξη.
Το σύστημα γνωρίζοντας κυρίως το επικοινωνιακό «παιχνίδι» κατορθώνει και αποσυμπιέζει την λαϊκή οργή χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ, τους εργατοπατέρες και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Ως πότε όμως;
Η διάλυση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος θα γίνει. Τα ερωτήματα είναι πότε και με ποιον τρόπο.
Πεποίθηση πάντων πολλών είναι ότι οι εκλογές δεν θα δώσουν λύση στο υπαρκτό πολιτικό πρόβλημα αλλά θα το περιπλέξουν ακόμη περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνουν εκλογές και μάλιστα άμεσα. Η πολυπόθητη λύση του πολιτικού μας προβλήματος θα επιτευχθεί μετά τις πρόωρες εκλογές. Πιθανά θα επιδιωχθεί και λύση με αλλαγή του συντάγματος και του πολιτειακού με πιθανότερο την προεδρική δημοκρατία.
Ας έχουμε τουλάχιστο υγεία και υπομονή.
ideopigi
