Είναι εύκολο σ΄ενα πλήθος που αναγνωρίζεται από τη γκρίνια του κι όχι τα έργα του. Την προσμονή του σ΄ενα Μεσσία που θα τον προσκυνήσει για να τον σώσει και στη συνέχεια θα τον σταυρώσει επειδή δεν του έκανε τα χατίρια.
Το έργο των Παθών, της Σταύρωσης και της Ανάστασης είναι σε συνεχή επανάληψη. Εκατομμύρια άνθρωποι σφάζονται για το Θεό που πιστεύει ο καθένας. Μαρτυρούν και σκοτώνουν σ΄ονομά του. Λατρεύουν και μισούν. Το πρόβλημα είναι πως το κάνουν προσμένοντας , όπως και στην πολιτική τους ζωη, κάποιο αντάλλαγμα. Ενα μέσον σωτηρίας. Μια σωτηρία που θα έρθει τυλιγμένη σε πακέτο δώρου με κούριερ στο σπιτι.
Ακόμα και το Θεό ρε γαμώτη μου σαν το βουλευτή που εκλέγουμε τον βλέπουμε. Μια ψήφο μπας και μας διορίσει στο παράδεισο. Μήπως χωρίς ιδιαίτερο κόπο, και κάνοντας όλες τις γουρουνιές που μας περνάνε από το μυαλό, τη σκαπουλάρουμε στο τέλος. Κάποιος όμως , να θυμάμαι καλά, είχε πει πως ο Θεός μπορεί να σε συγχωρέσει αλλά το νευρικό σου σύστημα ποτέ. Αργά ή γρήγορα τις συνέπειες του δικαστηρίου της ζωής που έγινε ερήμην σου θα τις λουστείς. Η για να το πούμε καλύτερα ότι κάνεις θα το βρεις στη γωνιά να σε περιμένει πολλαπλασιασμένο, χωρίς έλεος.
Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο, σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό
Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
κουρσάροι, Φράγκοι, αχ οι Βενετσιάνοι
μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά
Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο, σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό
Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα
μα στην Αγιάσο σε μια έρημη εκκλησιά
ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
το χάρο να φοράει θαλασσιά
Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο, σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό
vasiliskos2.blogspot.gr
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ