Φανούλα Αργυρού: Οι τρίτοι Αττίλες είμαστε εμείς οι ίδιοι…
Από την επομένη της δεύτερης βάρβαρης τουρκικής εισβολής τον Αύγουστο του 1974 οι Βρετανοί έβαλαν μπροστά το μηχανισμό αναγνώρισης των δύο ξεχωριστών κρατών στο νησί με την τουρκική λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και επέλεξε, στις 16 Αυγούστου 1974, ο κ. Γκούτισον του Φόρειν Όφις (που ήταν το δεξί χέρι του Τζέιμς Κάλλαχαν στη Γενεύη), τον κ. Γλ. Κληρίδη, ως τον καλύτερο πλασιέ του.
ΠΗΓΗ: «http://agora-dialogue.com/?p=69140»
Γιατί; Επειδή όπως ο ίδιος έγραψε και κατάθεσε στα σημειωματάριά του των ημερών εκείνων, αμφότεροι Γ. Μαύρος και Γλ. Κληρίδης είχαν φθάσει στο σημείο να τραβήξουν οι ίδιοι μια διχοτομική γραμμή δεχόμενοι τον γεωγραφικό διαχωρισμό που οι ίδιοι (Βρετανοί) τους πίεζαν να δεχθούν. Αλλά ζήτησαν 48 ώρες να συμβουλευθούν τις κυβερνήσεις τους.
Σύμφωνα δε με τον τότε Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Κουρτ Βάλτχαϊμ, έμεινε έκπληκτος από το μέγεθος των υποχωρήσεων που Μαύρος και Κληρίδης ήσαν έτοιμοι να κάνουν. Ήσαν έτοιμοι να δεχθούν την αρχή της ομοσπονδίας ακόμα και διευθέτηση καντονίων, όμως είχαν το δικαίωμα να συμβουλευθούν τις κυβερνήσεις τους για τις λεπτομέρειες των τουρκικών προτάσεων…
«Dr. Waldheim said that he had been surprised by the extent of the concessions which Mr. Mavros and Mr. Clerides had been prepared to make. They had been ready to accept the principle of federation, and even of a cantonal arrangement; but they had the right to take time to consult their governments on the details of the Turkish proposals…». (Πρακτικά συνάντησης Βάλτχαϊμ με Βρετ. Πρωθυπουργό Γουίλσον στο 10 Ντάουνινγκ Στριτ Τετάρτη 14 Αυγούστου 1974 ώρα 4.μ.μ.). (βλέπε βιβλίο γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011» σελ. 156).
Δηλαδή στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 αμφότερες οι πλευρές δημοκρατικής Ελλάδας και Κύπρου δεν απαιτούσαν την αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων αλλά συζητούσαν πως να δεχθούν τις τουρκικές απαιτήσεις για ομοσπονδιακή, γεωγραφική λύση!
Παράλληλα η Τουρκία ξεκινούσε σύντομα το άλλο σκέλος της επιχείρησης τουρκοποίησης των κατεχομένων με τον εποικισμό. Ξεκινώντας τα καραβάνια των κουβαλητών εξ Ανατολίας για να καλύψει το κενό που άφησε ο ξεριζωμός των 200.000 Ελληνοκυπρίων προσφύγων. Όσους έποικους και να κουβαλούσε όμως η Τουρκία, το πρόβλημα της ιδιοκτησίας παρέμενε το αγκάθι της ολοκλήρωσης και νομιμοποίησης των κατοχικών δεδομένων. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει οι Ελληνοκύπριοι να χωνέψουν την κατοχή και να την αποδεχτούν ως τετελεσμένο.
Γι’ αυτό και οι βρετανικές «Ιδέες Γκάλι» προνοούσαν το άνοιγμα των οδοφραγμάτων α) για οικονομική ενίσχυση των Τουρκοκυπρίων και β) για να συνηθίσουμε την κατοχή. Οι «Ιδέες Γκάλι» απορρίφθηκαν από το λαό με συλλαλητήριο το 1992 όμως το άνοιγμα των οδοφραγμάτων δεν ξεχάστηκε και το επανέφερε ο Ντενκτάς το 2003. Όταν και το δέχθηκε η κυβέρνηση τότε μ. Τ. Παπαδόπουλου με το δικαιολογητικό ότι τους αιφνιδίασε τάχατες ο Ρ. Ντενκτάς. Και τι είπαν του κόσμου; Το άφησαν στη… συνείδηση του καθενός και τίποτα δεν έκανε η Βουλή και το Κράτος με 3 διαφορετικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.
Από το 2003 ξεκίνησαν τα ξεφαντώματα και καραβάνια δικών μας προσφύγων να πηγαινοέρχονται ικανοποιημένοι ότι τους… προσφέρουν πότε καφέ οι κλεφταποδόχοι των περιουσιών τους, πότε ένα φύλλο γιασεμί, ή ένα τριαντάφυλλο και να επιστρέφουν γυναίκες ζαλισμένες στην αγαλλίαση! Για 10 χρόνια ούτε η Βουλή ούτε το κράτος δεν νοιάστηκαν για το θέμα αυτό όταν χιλιάδες αυτοκίνητα και πεζοί πηγαινοέρχονται καθημερινά στα κατεχόμενα μαζοχιστικά αναίσθητα ακόμα και τις μαύρες ημέρες των τουρκικών εισβολών ουσιαστικά συν-γιορτάζοντας με τους εισβολείς τις τραγωδίες μας.
Μεσολάβησε και η σκόπιμη απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλου όταν και εισήγαγαν την ψευτο-επιτροπή της Τουρκίας για να ξεκινήσει κανονικά το ξεπούλημα της πατρίδας μας εν γνώσει όλων με μεσάζοντες κερδοσκοπούντες δικηγόρους δικούς μας… Σχετικό το κύριο άρθρο της Σημερινής 14 Αυγούστου 2013 «Ξεπούλημα πατρίδας…».
Σήμερα φωνάζει ο Κερυνειώτης βουλευτής κ. Σ. Φυττής και προειδοποιεί ότι ξεπουλιούνται οι περιουσίες μας στα κατεχόμενα και ότι μόλις η Τουρκία καταφέρει να μαζέψει αρκετούς τίτλους ιδιοκτησίας από το ξεπούλημα που διεξάγεται με την ψευτοεπιτροπή της, στην οποία τρέχουν εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι για να ανταλλάξουν τις περιουσίες τους με κάποια χρηματικά ποσά που τους προσφέρει η Τουρκία έναντι των τίτλων ιδιοκτησίας τους, θα απαιτήσει αναγνώριση. Μα αυτό ήταν το όλο σχέδιο απαρχής!
Πώς αντέδρασαν όμως λαός και Βουλή, Αρχιεπίσκοπος, πρόσφυγες, κυβερνήσεις, από το 2003 μέχρι σήμερα, γιατί δέχθηκαν αδιαμαρτύρητοι την πολιτική και όχι δίκαιη απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλου; Με τίποτα παρά μόνο κάμποσες φλυαρίες της δεκάρας για εσωτερική κατανάλωση!!!
Υπήρξε μόνο μία γραπτή αντίδραση/επίκριση της απόφασης Δημόπουλου σε διεθνές επίπεδο, εκείνη του πρώην Δικαστή του ΕΔΑΔ κ. Λουκή Λουκαίδη την οποία μπορείτε να βρείτε αναρτημένη στον σύνδεσμο: http://journals.cambridge.org/repo_A82d2q6k, (Leiden Journal of International Law, volume 24, issue 02, pp. 435-465 7). Καμία όμως επίσημη αντίδραση από κανένα…
Τελικά οι τρίτοι Αττίλες και τελευταίοι της πατρίδας μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Που την πουλάμε συνειδητά στους κατακτητές. Ας μην επικαλούμαστε συχνά πυκνά είτε Θουκυδίδη είτε άλλους αρχαίους ημών πρόγονους για στρατηγικές και πολιτικές γιατί απλά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Δεν τους αξίζουμε. Ούτε τους εκτιμούμε.
Και με τέτοιες ηγεσίες που δυστύχησε αυτός ο τόπος να διοικείται τελικά θα δικαιωθούν και όσοι τρέχουν στην ψευτο-επιτροπή εφόσον βλέπουν ότι καμία προοπτική διαφορετικής δικαίωσης έχουν από την δική μας πλευρά η οποία παραμένει (με κάποια διαφορά στην περίπτωση προέδρου Σπ. Κυπριανού) υπόδουλη από το 1974 μέχρι σήμερα σε ξένες υποδείξεις…
Η Φανούλα Αργυρού είναι ερευνήτρια/συγγραφέας με έδρα το Λονδίνο
defence-point.gr
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ