Με τίτλο «Πρώτα η Σκύλα, μετά η Χάρυβδη» δημοσιεύτηκε χθες στην Yedioth Ahronoth ενδιαφέρον άρθρο γνώμης του Nahum Barnea που πραγματεύεται τη διάσταση απόψεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ ως προς το δέον γενέσθαι στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.
Τα βασικά σημεία του δημοσιεύματος έχουν ως ακολούθως:
Προ ολίγων εβδομάδων ο Διευθυντής των Υπηρεσιών Πληροφοριών των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, υποστράτηγος Αβίβ Κοχάβι, επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με υψηλά ιστάμενα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης και συζήτησε τα του εμφυλίου πολέμου στην Συρία.
Η ισραηλινή πλευρά εκτιμά ότι οι υποστηρικτές της τζιχάντ που έχουν εισρεύσει στη Συρία ανέρχονται σε 25.000-30.000, προέρχονται δε από όλη την υφήλιο, καθώς έχουν εντοπιστεί κάτοχοι διαβατηρίων από την Αυστραλία, τη Γαλλία, την Κροατία και τη Νότια Αμερική. Επί συνόλου έξι ή επτά οργανώσεων τζιχαντιστών, πλέον επικίνδυνη θεωρείται η Jabhat al-Nusra, ένα παρακλάδι της αλ-Κάιντα το οποίο έχει επεκτείνει εσχάτως τις δραστηριότητες του και στη Χερσόνησο του Σινά.
Προ ενάμιση έτους, το Ισραήλ είχε προειδοποιήσει τους Αμερικάνους για το γεγονός της συγκέντρωσης τζιχαντιστών στην Συρία και στο Σινά, ωστόσο οι ΗΠΑ επέλεξαν να παραμείνουν αδρανείς. Η ισραηλινή πλευρά ανησυχεί, καθώς εκτιμά ότι, εάν η Δύση συνεχίσει να αδιαφορεί για τις εξελίξεις στην Συρία, τότε ο αριθμός των οπαδών της τζιχάντ που θα έχουν συγκεντρωθεί στην εν λόγω περιοχή, εντός ενός έτους, θα αγγίξει τους 100.000, όπερ μεταφράζεται στη δημιουργία μίας βάσης γιγαντιαίων διαστάσεων για την παγκόσμια τζιχάντ, δίπλα στο Ισραήλ. Πρόκειται για μία αρνητική εξέλιξη από πλευράς Ισραήλ, η σημασία και η επικινδυνότητα της είναι εξίσου αντιληπτές στην Ουάσιγκτον.
Είναι σαφές σε όλες τις δυτικές υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών πως η επιλογή ανάμεσα στον Άσσαντ και στους οπαδούς της τζιχάντ παραπέμπει σε επιλογή ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Η επικράτηση του Άσσαντ ισοδυναμεί με νίκη του Ιράν, με το πυρηνικό πρόγραμμά του, και με νίκη της Χεζμπολλά. Τι δέον γενέσθαι;
Το Ισραήλ προτείνει στους Αμερικάνους ένα σχέδιο με δύο στάδια: Το πρώτο στάδιο προβλέπει τη σημαντική κλιμάκωση της στήριξης στις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, κυρίως μέσω της παροχής όπλων και στρατιωτικού υλικού. Η ισραηλινή πλευρά πιστεύει πως οι ΗΠΑ είναι σε θέση να επιβάλουν μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία χωρίς υψηλό κόστος, άποψη που θα παρουσιάσει στον Αμερικανό Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Μάρτιν Ντέμπσι, που επισκέπτεται σήμερα [12/8] το Ισραήλ και είχε απευθύνει προσφάτως προειδοποιήσεις σχετικά με το κόστος που συνεπάγεται η αμερικανική αεροπορική δραστηριότητα στη Συρία.
Το δεύτερο στάδιο προβλέπει πως μετά την ήττα του Άσσαντ, εφόσον αυτή επέλθει, οι Αμερικάνοι υποτίθεται πως θα υποστηρίξουν τα κοσμικά στοιχεία στις τάξεις των επαναστατών προκειμένου να ωθήσουν τους τζιχαντιστές εκτός Συρίας.
Το εν λόγω σχέδιο δεν φέρει εγγύηση επιτυχίας, ωστόσο οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι πιστεύουν πως είναι εφικτό.
Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι φαίνεται να μοιράζονται τις ανησυχίες του Ισραήλ σχετικά με τους τζιχαντιστές στην περιοχή, εντούτοις δεν είναι εξίσου πεπεισμένοι ως προς την αναγκαιότητα κατίσχυσης επί του Ιράν. Την περασμένη εβδομάδα, ο Μάικλ Μόρελ, νούμερο δύο στην ιεραρχία της CIA, παραχώρησε συνέντευξη επ’αφορμή της αποχώρησής του από την υπηρεσία, όπου προειδοποίησε πως το ευμετάβλητο μείγμα του εξτρεμισμού της αλ-Κάιντα και του εμφύλιου πολέμου συνθέτει την μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, συμπληρώνοντας πως «πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για το πιο σημαντικό ζήτημα παγκοσμίως». Παράλληλα, ο Μόρελ υποστήριξε ότι οι ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ιράν και το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης συνιστούν απλά ένα «λόγο για ανησυχία».
Ο καθηγητής Ιταμάρ Ραμπίνοβιτς, ο Ισραηλινός που γνωρίζει το συριακό καθεστώς καλύτερα από οιονδήποτε άλλον, επέλεξε να απαντήσει στις δηλώσεις του Μόρελ μέσω ενός άρθρου στην ιστοσελίδα Project Syndicate.
O Ραμπίνοβιτς κάνει λόγο για την ύπαρξη δύο σχολών σκέψης στη Δύση:
Η πρώτη θεωρεί ότι η Συρία αποτελεί ένα πεδίο αντιπαράθεσης με την αλ-Κάιντα και τους θιασώτες της τζιχάντ και υποστηρίζει ότι θα ήταν προτιμότερο για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τις να μην βοηθήσουν τους αντάρτες, καθώς ο Άσσαντ αποτελεί "το μη χείρον βέλτιστον". Σε αυτήν ανήκει ο Μόρελ.
Η δεύτερη σχολή σκέψης ανησυχεί μεν λόγω της αύξησης της ισχύος των τζιχαντιστών, αλλά υποστηρίζει πως μία νίκη του συνασπισμού που διαλαμβάνει τη Ρωσία, το Ιράν, τη Χεζμπολλά και τον Ασσάντ επί των επαναστατών θα αποτελέσει ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δύση, καθώς προβάλλει την άποψη πως υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης των τζιχαντιστών στην Συρία μετά την πτώση του Ασσάντ.
Η απόφαση σχετικά με την στάση των ΗΠΑ έναντι της Συρίας βρίσκεται στα χέρια του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Ένας Ισραηλινός αξιωματούχος που παρακολουθεί προσεκτικά τα τεκταινόμενα στην Ουάσιγκτον επεσήμανε μία ομιλία που παραχώρησε ο Ομπάμα στην έναρξη της πρώτης θητείας του, όπου δήλωσε πως η σφαγή στο Νταρφούρ του Σουδάν αποτελούσε μία «κηλίδα στις ψυχές μας».
«Και η Συρία δεν αποτελεί ανάλογη κηλίδα;» διερωτήθηκε ο Ισραηλινός αξιωματούχος.
AnalystForChange
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ