Μελέτη αρχαιοελληνικών αγγείων αποκάλυψε τα κρυμμένα ονόματα των Αμαζόνων, των μυθολογικών πολεμιστριών, σε μια έκθεση αποκρυπτογράφησης μίας αρχαίας γλώσσας που είχε χαθεί για χιλιετίες.
Μελετώντας κεραμικά που χρονολογούνται από το 550 π.Χ. μέχρι το 450 π.Χ., η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Αντριέν Μαγιόρ και ο Ντέιβιντ Σάντερς, βοηθός επιμελητή στο μουσείο Πολ Γκέτι μετέφρασαν ελληνικές επιγραφές σε φωνητικούς ήχους τους για 12 αρχαία αγγεία από την Αθήνα. Οι επιγραφές εμφανίζονται δίπλα σε σκηνές αμαζονομαχίας, κυνηγιού, ή σκοποβολής με βέλη.
Στη συνέχεια έστειλαν τις φωνητικές μεταγραφές στον γλωσσολόγο Τζον Κολαρούσο του Πανεπιστημίου McMaster στο Χάμιλτον του Καναδά, ο οποίος είναι ειδικός σε σπάνιες γλώσσες του Καυκάσου. Μετέφρασε τις επιγραφές σε ονόματα, όπως «Πριγκίπισσα», «Αυτή που δεν αποτυγχάνει» «Καυτά Πλευρά», χωρίς να γνωρίζει τις λεπτομέρειες των εικόνων των Αμαζόνων.
Η έκθεση στο περιοδικό Hesperia δίνει στους γλωσσολόγους την ευκαιρία να μελετήσουν γλώσσες που χρησιμοποιούνταν περισσότερο από 2.500 χρόνια πριν, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Η περιοχή αυτή ήταν το βασίλειο των Σκύθων νομάδων, οι οποίοι πολέμησαν και διαπραγματεύονταν με τους Έλληνες.
Ουσιαστικά, οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν ξανά τους ήχους των Σκυθών με τα ονόματα και τις λέξεις στα αγγεία των Αμαζόνων, όπως εξηγούν οι ερευνητές. Με αυτόν τον τρόπο, οι Έλληνες μπορεί να έχουν διατηρήσει τις ρίζες των αρχαίων γλωσσών.
Αμαζόνες θεωρούνταν μόνο μυθολογικά πρόσωπα μέχρι που οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως ταφές των Σκυθών από πραγματικές γυναίκες πολεμιστές: «Οι αμαζόνες ήταν σαφώς εξωτικές και συναρπαστικές για τους Έλληνες. Είναι προφανές ότι υπάρχει σεβασμός και θαυμασμός. Οι γυναίκες ζούσαν πολύ πιο ξεχωριστές και άνισες ζωές στον ελληνικό κόσμο, έτσι ώστε η έννοια των γυναικών που ντύνονταν σαν άνδρες και πολεμούσαν ήταν πολύ συναρπαστική για αυτούς»
Από τα αγγεία του Αμαζονίου, o Κολαρούσο εντόπισε μία τοξότρια που ονομαζόταν «Πολεμική Ιαχή», μία έφιππη που ονομαζόταν «Αξια Πανοπλίας» και άλλες με ονόματα όπως «Καυτά Πλευρά» που μάλλον είχαν ερωτική έννοια. Σε ένα βάζο, μια σκηνή από δύο Αμαζόνες που κυνηγούν με ένα σκυλί εμφανίζεται μια ελληνική μεταγραφή για την Αμπχαζία λέξη που σημαίνει «Ελεύθερο Σκυλί».
Τα άλλα στοιχεία που εμφανίζονται, όπως ο Ηρακλής και ο Αχιλλέας, ήταν επίσης ονόματα στα αγγεία, οδηγώντας τους ερευνητές να πιστεύουν ότι οι ετικέτες στα αγγεία ήταν ονόματα και όχι περιγραφές.
Τα ονόματα ήταν πιθανότατα ψευδώνυμα ή ηρωικές ονομασίες που δίνονταν στις Αμαζόνες αντί για τα οικογενειακά τους ονόματα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Κολαρούσο, οι κάτοικοι του Καυκάσου χρησιμοποιούσαν συχνά περιγραφικά ψευδώνυμα αντί να αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους ονόματα.