Ακούμε όλο και συχνότερα, ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έκαναν
πολύ καλύτερη ποιοτικά διατροφή, η οποία τους χάριζε και πνευματική
οξύνοια αλλά και μακροζωϊα. Έχεις αναρωτηθεί, τι τροφές προσλάμβαναν από
την καθημερινή διατροφή τους; Άραγε είχε ομοιότητες με τη δική μας
σήμερα;
Λίγα πράγματα της σημερινής καθημερινής ζωής έχουν οι σύγχρονοι
Έλληνες κοινά, με τους Έλληνες της αρχαίας Ελλάδας. Τα σημερινά
αποκαλούμενα «παραδοσιακά ελληνικά τρόφιμα και ποτά» ήταν εντελώς
άγνωστα στην αρχαία Ελλάδα: το ρύζι, η πατάτα, οι πιπεριές, οι μπάμιες,
οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, το καλαμπόκι, ο καφές και η ζάχαρη , το ούζο
και το τσίπουρο, τα οποία εμείς έχουμε ως βάση στη διατροφή μας , δεν
είχαν ανακαλυφθεί ακόμα.
Τα γεύματα συνήθως ήταν τρία ή τέσσερα. Το πρώτο γεύμα της ημέρας ονομαζόταν «κράτιστον» ή «ακράτισμα» και αποτελούνταν από λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, συνοδευμένο από ελιές και σύκα μερικές φορές. Τις περισσότερες φορές, το πρωινό ήταν μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι που αρωματιζόταν από μέντα ή θυμάρι και θεωρούνταν ιδιαιτέρως θεραπευτικό.
Έπειτα, ακολουθούσαν ακόμη τρία γεύματα: το «άριστον» που ήταν το μεσημεριανό, το δειλινό και το δείπνο, το οποίο σε αντίθεση με σήμερα, ήταν το βασικό γεύμα. Ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, το κατανάλωναν όταν νύχτωνε και συνήθως τελείωνε με τραγήματα(η αλλιώς επιδόρπια) όπως τα φρέσκα ή ξηρά φρούτα, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι.
Κύρια γεωργικά προϊόντα ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, το κρασί, το λάδι και οι ελιές,( τα δημητριακά αποτελούσαν την κύρια βάση της διατροφής τους). Το αλεύρι από σιτάρι, ζυμωμένο με δυόσμο, μάραθο και μέντα ονομάζονταν μάζα. Φρόντιζαν τα τραπέζια τους, να είναι πλούσια : με πλούσιο ψωμί, φρούτα, κρέατα, χορταρικά, ελιές, πίτες, γλυκίσματα και τέλος και από άφθονο κρασί. Δημοφιλή όσπρια ήταν τα φασόλια, τα ρεβίθια, τα μπιζέλια, οι φακές, και τα κουκιά τα οποία τα έτρωγαν σε πουρέ. Ένα από τα πιο απαραίτητα αγαθά σ’ ένα σπίτι ήταν το λάδι (με πιο φημισμένα αυτά της Σάμου και της Ικαρίας) , το γάλα και το τυρί, που ήταν όμως δύο σπάνια αγαθά. Για τους φτωχούς ανθρώπους όμως , οι σούπες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό σε αντίθεση με τους ευπορότερους που τα απέφευγαν. Έκαναν ιδιαίτερη χρήση σε αλάτι, αυγά, αλίπαστα, κάρδαμο, συκόφυλλα, κύμινο, ρίγανη ,ξύδι , θυμάρι, σουσάμι, σταφίδες, κάππαρη, ελιές, πετιμέζι, σκόρδα και χρησιμοποιούσαν πολύ μαύρο πιπέρι, ρίγανη, δυόσμο, κύμινο, σμύρνα και κάππαρη. Καθώς η ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους, το μέλι ήταν κάτι από τα απαραίτητα για την καθημερινή διατροφή τους. Γνωστή επίσης, είναι η αγάπη για τα φρούτα , κυρίως τα μήλα και τα σύκα.
Τέλος, βασικό στοιχείο στο καθημερινό τους διατροφολόγιο, ήταν το κρασί και μάλιστα το νερωμένο (άκρατος οίνος όπως έλεγαν) στο οποίο μάλιστα και πρόσεχαν ιδιαίτερα την αναλογία κρασιού και νερού και επίσης μερικές φορές πρόσθεταν θυμάρι, δεντρολίβανο, μυρτιά, μέντα, γλυκάνισο, ακόμη και μέλι.
Ο χαρακτηρισμός τους ως λιτοδίαιτοι, είναι επιτυχημένος και το βλέπεις κι εσύ. Για σκέψου τώρα, εσύ τι κάνεις για τη διατροφή σου; Δίνεις την απαραίτητη βάση;
Τα γεύματα συνήθως ήταν τρία ή τέσσερα. Το πρώτο γεύμα της ημέρας ονομαζόταν «κράτιστον» ή «ακράτισμα» και αποτελούνταν από λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, συνοδευμένο από ελιές και σύκα μερικές φορές. Τις περισσότερες φορές, το πρωινό ήταν μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι που αρωματιζόταν από μέντα ή θυμάρι και θεωρούνταν ιδιαιτέρως θεραπευτικό.
Έπειτα, ακολουθούσαν ακόμη τρία γεύματα: το «άριστον» που ήταν το μεσημεριανό, το δειλινό και το δείπνο, το οποίο σε αντίθεση με σήμερα, ήταν το βασικό γεύμα. Ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, το κατανάλωναν όταν νύχτωνε και συνήθως τελείωνε με τραγήματα(η αλλιώς επιδόρπια) όπως τα φρέσκα ή ξηρά φρούτα, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι.
Κύρια γεωργικά προϊόντα ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, το κρασί, το λάδι και οι ελιές,( τα δημητριακά αποτελούσαν την κύρια βάση της διατροφής τους). Το αλεύρι από σιτάρι, ζυμωμένο με δυόσμο, μάραθο και μέντα ονομάζονταν μάζα. Φρόντιζαν τα τραπέζια τους, να είναι πλούσια : με πλούσιο ψωμί, φρούτα, κρέατα, χορταρικά, ελιές, πίτες, γλυκίσματα και τέλος και από άφθονο κρασί. Δημοφιλή όσπρια ήταν τα φασόλια, τα ρεβίθια, τα μπιζέλια, οι φακές, και τα κουκιά τα οποία τα έτρωγαν σε πουρέ. Ένα από τα πιο απαραίτητα αγαθά σ’ ένα σπίτι ήταν το λάδι (με πιο φημισμένα αυτά της Σάμου και της Ικαρίας) , το γάλα και το τυρί, που ήταν όμως δύο σπάνια αγαθά. Για τους φτωχούς ανθρώπους όμως , οι σούπες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό σε αντίθεση με τους ευπορότερους που τα απέφευγαν. Έκαναν ιδιαίτερη χρήση σε αλάτι, αυγά, αλίπαστα, κάρδαμο, συκόφυλλα, κύμινο, ρίγανη ,ξύδι , θυμάρι, σουσάμι, σταφίδες, κάππαρη, ελιές, πετιμέζι, σκόρδα και χρησιμοποιούσαν πολύ μαύρο πιπέρι, ρίγανη, δυόσμο, κύμινο, σμύρνα και κάππαρη. Καθώς η ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους, το μέλι ήταν κάτι από τα απαραίτητα για την καθημερινή διατροφή τους. Γνωστή επίσης, είναι η αγάπη για τα φρούτα , κυρίως τα μήλα και τα σύκα.
Τέλος, βασικό στοιχείο στο καθημερινό τους διατροφολόγιο, ήταν το κρασί και μάλιστα το νερωμένο (άκρατος οίνος όπως έλεγαν) στο οποίο μάλιστα και πρόσεχαν ιδιαίτερα την αναλογία κρασιού και νερού και επίσης μερικές φορές πρόσθεταν θυμάρι, δεντρολίβανο, μυρτιά, μέντα, γλυκάνισο, ακόμη και μέλι.
Ο χαρακτηρισμός τους ως λιτοδίαιτοι, είναι επιτυχημένος και το βλέπεις κι εσύ. Για σκέψου τώρα, εσύ τι κάνεις για τη διατροφή σου; Δίνεις την απαραίτητη βάση;