O Διαγόρας ο Ρόδιος ήταν φημισμένος πυγμάχος της αρχαιότητας. Δεν διακρίθηκε μόνο για τις νίκες του αλλά και την οικογένεια του. Τους γιους και τα εγγόνια του, που ακολούθησαν το δρόμο του και έγιναν σπουδαίοι Ολυμπιονίκες.
Ο Διαγόρας τους μεταλαμπάδευσε τα αθλητικά ιδεώδη και εκείνοι την ημέρα του ολυμπιακού θριάμβου τους, για να του δείξουν το σεβασμό και την αγάπη τους, τον σήκωσαν στα χέρια και έκαναν μαζί του τον γύρο του θριάμβου στο κατάμεστο στάδιο της Ολυμπίας. Αμέσως μετά Διαγόρας άφησε την τελευταία του πνοή, απόλυτα ευτυχισμένος.
Ο Διαγόρας καταγόταν από τον βασιλιά της Ιαλυσού και ήρωα των Μεσσηνίων, Αριστομένη. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και έγινε ο σπουδαιότερος Έλληνας πυγμάχος. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ξεπερνούσε τα δύο μέτρα σε ύψος, είχε γεροδεμένο σώμα και αγωνιζόταν τίμια. Τον αποκαλούσαν «ευθυμάχα» γιατί πάλευε χωρίς να αποφεύγει τον αντίπαλό του. Πήγαινε κατευθείαν επάνω του και ήταν εκτεθειμένος στα χτυπήματα.
Ήταν όμως ανίκητος και η φήμη του έγινε τόσο μεγάλη, που οι αρχαίοι Έλληνες έπλασαν τον μύθο ότι ήταν γόνος του θεού Ερμή. Κέρδισε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε.
Νίκησε τέσσερις φορές στα Ίσθμια και δύο στα Νέμεα. Για τον λόγο αυτό, ονομάστηκε περιοδονίκης.
Στην 79η Ολυμπιάδα, το 464 π.Χ., στέφθηκε Ολυμπιονίκης στην πυγμαχία. Έγινε σύμβολο αρετής και προς τιμήν του στήθηκε άγαλμα στην Ολυμπία.
Ο ποιητής Πίνδαρος τον ύμνησε στον έβδομο «Ολυμπιόνικο»:
Ήταν όμως ανίκητος και η φήμη του έγινε τόσο μεγάλη, που οι αρχαίοι Έλληνες έπλασαν τον μύθο ότι ήταν γόνος του θεού Ερμή. Κέρδισε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε.
Νίκησε τέσσερις φορές στα Ίσθμια και δύο στα Νέμεα. Για τον λόγο αυτό, ονομάστηκε περιοδονίκης.
Στην 79η Ολυμπιάδα, το 464 π.Χ., στέφθηκε Ολυμπιονίκης στην πυγμαχία. Έγινε σύμβολο αρετής και προς τιμήν του στήθηκε άγαλμα στην Ολυμπία.
Ο ποιητής Πίνδαρος τον ύμνησε στον έβδομο «Ολυμπιόνικο»:
Κι εἶν‘ ἀλήθεια μακάριος αὐτός
πού ἡ φήμη ἡ ἀγαθή τόν τυλίγει.
Μά ἡ ζείδωρος Χάρη
ἄλλον κάθε φορά συνοδεύει
μέ γλυκόηχη λύρα καί μ’ αὐλούς πολυφώνους.
Μέ τά ὄργανα αὐτά συνοδεία, ἐδῶ
ἔχω ἔρθει κι ἐγώ μαζί μέ τόν Διαγόρα
τή θαλάσσια ὑμνώντας
κόρη τῆς Ἀφροδίτης
τοῦ Ἡλίου τή νύφη, τήν Ρόδο
γιά νά εἶναι ὁ ὕμνος μου ἔπαινος
στόν πελώριο ἀγέρωχο ἄντρα,
στόν πυγμάχο πού κέρδισε στέφανο νίκης
πλάι στήν ὄχθη τ’ Ἀλφειοῦ ποταμοῦ
καί πλάι στήν Κασταλία
ἀλλά καί στόν πατέρα ἐκείνου, Δαμάγητο,
πού τῆς Δίκης τό καύχημα εἶναι».
πού ἡ φήμη ἡ ἀγαθή τόν τυλίγει.
Μά ἡ ζείδωρος Χάρη
ἄλλον κάθε φορά συνοδεύει
μέ γλυκόηχη λύρα καί μ’ αὐλούς πολυφώνους.
Μέ τά ὄργανα αὐτά συνοδεία, ἐδῶ
ἔχω ἔρθει κι ἐγώ μαζί μέ τόν Διαγόρα
τή θαλάσσια ὑμνώντας
κόρη τῆς Ἀφροδίτης
τοῦ Ἡλίου τή νύφη, τήν Ρόδο
γιά νά εἶναι ὁ ὕμνος μου ἔπαινος
στόν πελώριο ἀγέρωχο ἄντρα,
στόν πυγμάχο πού κέρδισε στέφανο νίκης
πλάι στήν ὄχθη τ’ Ἀλφειοῦ ποταμοῦ
καί πλάι στήν Κασταλία
ἀλλά καί στόν πατέρα ἐκείνου, Δαμάγητο,
πού τῆς Δίκης τό καύχημα εἶναι».
Ο Διαγόρας έζησε μόνιμα στη Ρόδο και απέκτησε 4 αγόρια, τα οποία ακολούθησαν το παράδειγμά του και έγιναν σπουδαίοι αθλητές.
Από μικρά έκαναν καθημερινές προπονήσεις και συμμετείχαν στην πυγμαχία και το παγκράτιο, το θεαματικότερο αγώνισμα της Ολυμπίας.
Στην 83η Ολυμπία το 448 π.Χ, οι γιοι του Δαμάγητος και Ακουσίλαος νίκησαν στα αγωνίσματα τους και στέφθηκαν την ίδια μέρα Ολυμπιονίκες.
Ο Διαγόρας παρακολουθούσε τους αγώνες από τις κερκίδες. Όταν ο πρώτος του γιος ανακηρύχτηκε ολυμπιονίκης πήγε στο πλήθος όπου καθόταν ο πατέρας του. Τον αγκάλιασε και του έβαλε στο κεφάλι το στεφάνι του ολυμπιονίκη.
Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος γιος. Όταν το συγκινημένο πλήθος τους κάλεσε να κάνουν τον γύρο του θριάμβου, οι γιοι του τον πήραν στους ώμους τους και τον περιέφεραν στο στάδιο της Ολυμπίας. Ο κόσμος αποθέωσε την οικογένεια του Διαγόρα που έζησε μια πρωτόγνωρη αναγνώριση.
Η χαρά και η περηφάνια του πατέρα ήταν τεράστια.
Στην 83η Ολυμπία το 448 π.Χ, οι γιοι του Δαμάγητος και Ακουσίλαος νίκησαν στα αγωνίσματα τους και στέφθηκαν την ίδια μέρα Ολυμπιονίκες.
Ο Διαγόρας παρακολουθούσε τους αγώνες από τις κερκίδες. Όταν ο πρώτος του γιος ανακηρύχτηκε ολυμπιονίκης πήγε στο πλήθος όπου καθόταν ο πατέρας του. Τον αγκάλιασε και του έβαλε στο κεφάλι το στεφάνι του ολυμπιονίκη.
Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος γιος. Όταν το συγκινημένο πλήθος τους κάλεσε να κάνουν τον γύρο του θριάμβου, οι γιοι του τον πήραν στους ώμους τους και τον περιέφεραν στο στάδιο της Ολυμπίας. Ο κόσμος αποθέωσε την οικογένεια του Διαγόρα που έζησε μια πρωτόγνωρη αναγνώριση.
Η χαρά και η περηφάνια του πατέρα ήταν τεράστια.
Τότε, ένα Λακεδαιμόνιος αναφώνησε: «Κάτθανε Διαγόρα, ουκ εις Όλυμπον αναβήση» που σημαίνει: «Πέθανε Διαγόρα, μην περιμένεις να ανέβεις και στον Όλυμπο».
Πράγματι, ο Διαγόρας άφησε την τελευταία του πνοή ευτυχισμένος στα χέρια των γιων του.
Πράγματι, ο Διαγόρας άφησε την τελευταία του πνοή ευτυχισμένος στα χέρια των γιων του.
Οι εγγονοί του, ο Ευκλής και ο Πεισίρροδος ασχολήθηκαν επίσης με τις πολεμικές τέχνες και έγιναν σπουδαίοι Ολυμπιονίκες. Οι απόγονοι του Διαγόρα ονομάστηκαν «Διαγόριδες» και ήταν η πιο ξακουστή οικογένεια αθλητών της αρχαιότητας.
Η οικογένεια στην αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα η οικογένεια ήταν πατριαρχική. Οι άντρες ήταν αρχηγοί και τα παιδιά όφειλαν να σέβονται τους γονείς τους. Όταν οι γονείς γερνούσαν, τα παιδιά αναλάμβαναν την φροντίδα τους. Χώρος συνάθροισης ήταν η εστία, η φωτιά που έκαιγε στο σπίτι και αντιπροσώπευε την ενότητα. Όταν η οικογένεια περνούσε ποιοτικό χρόνο μαζί γινόταν ισχυρότερη και πιο αγαπημένη. Ο Διαγόρας αφιέρωνε καθημερινά αρκετό χρόνο προκειμένου να εκπαιδεύσει και να προπονήσει τους γιους του. Η ζωή του το ανταπέδωσε με τρόπο που δεν θα μπορούσε ποτέ να τον φανταστεί.
Στην αρχαία Ελλάδα η οικογένεια ήταν πατριαρχική. Οι άντρες ήταν αρχηγοί και τα παιδιά όφειλαν να σέβονται τους γονείς τους. Όταν οι γονείς γερνούσαν, τα παιδιά αναλάμβαναν την φροντίδα τους. Χώρος συνάθροισης ήταν η εστία, η φωτιά που έκαιγε στο σπίτι και αντιπροσώπευε την ενότητα. Όταν η οικογένεια περνούσε ποιοτικό χρόνο μαζί γινόταν ισχυρότερη και πιο αγαπημένη. Ο Διαγόρας αφιέρωνε καθημερινά αρκετό χρόνο προκειμένου να εκπαιδεύσει και να προπονήσει τους γιους του. Η ζωή του το ανταπέδωσε με τρόπο που δεν θα μπορούσε ποτέ να τον φανταστεί.