| ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ |  |  |
| ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Το όραμα για Μιά Ευρώπη των λαών, για Μιά Ευρώπη Δημοκρατική, για Μιά Ευρώπη χωρίς σύνορα, με ανάπτυξη και απασχόληση, χωρίς Φτώχεια και χώρες Πρώτης, Δεύτερης και Τρίτης Ταχύτητας, θα γίνει ποτέ πραγματικότητα ή θα παραμένει Ένα όνειρο απατηλό ή Ένας μύθος; Αυτό είναι το καίριο ερώτημα που καλούμαστε να δώσουμε απάντηση υπεύθυνα απέναντι στο Εθνος και το Λαό μας, απέναντι στα Παιδιά μας, των οποίων προδιαγράφουμε το μέλλον, χωρίς τη δική τους συμμετοχή και έγκριση γι' αυτά που εμείς αποφασίζουμε σε ό,τι αφορά την ύπαρξή τους, την επιβίωσή τους. Σήμερα, στην "Ενωμένη Ευρώπη των δεκαπέντε", με τη "Νέα Τάξη Πραγμάτων", έχουμε μια καινούργια φρασεολογία στη μορφή της κοινωνίας μας. Απο εδώ και στο εξής, δεν θα λέμε "καπιταλιστικές" ή "σοσιαλιστικές" κοινωνίες, αλλά "Κοινωνίες των δύο ή τριών ταχυτήτων". Δηλαδή οι "Κοινωνίες της Πρώτης Ταχύτητας", που περιλαμβάνονται οι Χώρες με τις ισχυρές Οικονομίες και την HIGH CLASS, ήτοι την "Υψηλη Τάξη" και τις Κοινωνίες της Δεύτερης ή και Τρίτης Ταχύτητας με την UNDER CLASS ήτοι την "Υπόταξη", στην οποία ανήκουν οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι πεινασμένοι. Ετσι, στη Μεταμααστριχτιακή εποχή θα έχουμε τις ίδιες κοινωνίες που γνώρισε η ανθρωπότητα στη μακραίωνη ιστορία της, αλλά αναπαλαιωμένες, δηλαδή δεν θα πάψει, ποτέ, σήμερα και στο μέλλον, να υπάρχουν ακόμα Πατρίκιοι και Πληβείοι, αφέντες και δούλοι ή είλωτες Ευγενείς και δουλοπάρικοι, αστοί και προλετάριοι ή εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Η διαφορά θα είναι μόνο φραστική, ήτοι επι το κοσμιότερο, "Κοινωνίες των δύο ή τριών Ταχυτήτων" και "Τάξη" και "Υπόταξη". Τα στοιχεία που υπάρχουν και δηλώνουν τί περιμένει την ανθρωπότητα είναι απελπιστικά. Απο έκθεση της Γιούνισεφ προκύπτει οτι περίπου ένα (Ι) δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι πάμφτωχοι, που δεν έχουν τα απαραίτητα για να ζήσουν, που δεν έχουν εργασία και μόρφωση, ούτε καθαρό νερό και πρωτοβάθμια περίθαλψη, τα παιδιά των οποίων τόσο συχνά πεθαίνουν ή αποκτούν αναπηρίες. Για τις ανάγκες των παιδιών, σε παγκόσμιο επίπεδο, το κόστος ανέρχεται μόλις σε (34) δισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι απ' αυτά τα (13) δισ. διατίθενται για βασική διατροφή, τα (6) δισ. γιά βασική εκπαίδευση, τα (9) δισ. για καθαρό νερό και υγιεινή και τα υπόλοιπα (6) δισ. δολάρια στον οικογενειακό Προγραμματισμό. Ενώ αντίθετα, η παγκόσμια κοινωνία ξοδεύει τα παρακάτω ποσά για άλλες μη αναγκαίες δαπάνες, όπως: . Για εξοπλισμούς 800 δισ. δολάρια . Για τσιγάρα 400 δισ. δολάρια . Για διαφήμιση 250 δισ. δολάρια . Για Μπύρα 160 δισ. δολάρια . Για Κρασί 85 δισ. δολάρια . Για Γκόλφ 40 δισ. δολάρια Ας σημειωθεί οτι για το Γκόλφ ξοδεύονται (5) δισ. παραπάνω απ' τις συνολικές δαπάνες για τις ανάγκες των παιδιών. Ειδικότερα, στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα των "Δεκαπέντε" κρατών, με τα τετρακόσια εκατομμύρια ανθρώπων, ενδημεί φτώχεια, αφού πάνω απο (53) εκατομμύρια είναι εξαθλιωμένοι και έχουν πρόβλημα επιβίωσης, δηλαδή είναι φτωχοί. Το πιό ανησυχητικό είναι οτι η πορεία προς τη φτώχεια, είναι ανοδική, ήτοι το 1975 ήταν (38) εκατομμύρια, για να αυξηθούν το 1985 σε (44) εκατομμύρια και για να φτάσουν το 1992 σε (53) εκατομμύρια. Αιτία της φτώχειας, στην "Ενωμένη Ευρώπη των δεκαπέντε" είναι η μεγάλη ανεργία, που έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας. Αλλά, ας δούμε πως έχουν τα πράγματα μετά απ' τις πάνω διαπιστώσεις. Η Δυτικο-Ευρωπαϊκή "Ε λ ί τ" της Οικονομίας και της Πολιτικής δημιούργησε την άλλοτε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, τη γνωστή Ε.Ο.Κ, που σήμερα έχει εξελιχθεί σε "Ευρωπαϊκή Ένωση" με την περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δηλαδή την 1η Ιανουαρίου 1993 στην Ευρώπη γεννήθηκε ένα Νέο Υπερ-Κράτος η "Ευρωπαϊκή Ένωση", όπως σχεδιάστηκε στην Ολλανδική Κωμόπολη Μάαστριχτ, εξού και το όνομα της Συνθήκης. Το Υπερ-Κράτος αυτό στήθηκε και έχει δικό του Κοινοβούλιο (το Ευρωκοινοβούλιο), δική του Κυβέρνηση (την Κομισσιόν), δικό του νόμισμα (το ECU), δικό του Δίκαιο (το Κοινοτικό), δικό του Δικαστήριο (το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο), δικό του στρατό, δική του Αστυνομία. Στα δίκτυα της πεθαμένης πια Ε.Ο.Κ και της νεοσυσταθείσης "Ευρωπαϊκής Ένωσης" παρα-σύρθηκαν και μερικές μικρές Χώρες, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλλία κ.ά, που έγιναν δεκτές, όχι για να τις αναπτύξουν οικονομικά, αλλά για να τις καταβροχθίσουν Εθνικά, Πολιτικά και Πολιτιστικά. Οι εμπνευστές της Συνθήκης του Μάαστριχτ δεν ενδιαφέρονται, βασικά, για μιά Ενωμένη Ευρώπη των Λαών, αλλά για μιά Ευρώπη κρατών υποταγμένων και εξαρτημένων στους και απ' τους ισχυρούς της Ευρώπης. Οι ισχυροί της Ευρώπης, όπως κύρια η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, και η Ιταλία με ουραγό αυτών την Ισπανία, επιδιώκουν να εξαφανίσουν την Εθνική-Κρατική υπόσταση των "Μικρών" Ευρωπαϊκών Λαών, να αφομοιώσουν τα πολιτισμικά τους γνωρίσματα, να αλλοιώσουν και εξαφανίσουν την Εθνική τους Γλώσσα, να τους κατακτήσουν πνευματο-ηθικά και τους υποδουλώσουν οικονομικά. Έτσι, ό,τι δεν πέτυχαν στην μακραίωνα Ιστορία με τους πολέμους και τη Βία, θέλουν τώρα να το πετύχουν με τα οικονομικο-τεχνολογικά και διπλωματικά μέσα. Σήμερα δηλαδή εφαρμόζεται μιά νέα μορφή βίας, πιό "πολιτισμένης" από άλλοτε, που όμως καταλήγει στα ίδια αποτελέσματα και στις αυτές συνέπειες για τους λαούς των "Μικρών" Χωρών της Ευρώπης. Το Ευρωκοινοβούλιο και τα άλλα όργανα της "Ενωμένης Ευρώπης" του Μάαστριχτ είναι "θεσμοί" που υπηρετούν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της "Ελίτ" των Μεγάλων, που κρύβεται πίσω απ' τους αντιπροσώπους των κρατών-μελών, οι οποίοι (αντιπρόσωποι), δηλαδή οι Ευρωβουλευτές δεν εκλέγονται απευθείας απ' τους Λαούς της Ευρώπης, αλλά αναδεικνύονται μέσα απ' τις κατευθυνόμενες απ' τα παρασκήνια "λίστες" των πολιτικών κομμάτων. Τα πολιτικά κόμματα της Ευρώπη των "δεκαπέντε" αποτελούν, δυστυχώς, μια αρρωστημένη πολιτική μηχανή που έχει τραυματίσει σοβαρά τη "δημοκρατία". Στην "Ευρωπαϊκη Ένωση των δεκαπέντε" υπάρχει σοβαρό "Έλλειμμα δημοκρατίας". Το Πολιτικό σύστημα της "Έμμεσης" ή αντιπροσωπευτικής "κομματικής" δημοκρατίας διέρχεται μεγάλη κρίση και βρίσκεται σε σήψη . Η έρευνα του ζεύγους των Πανεπιστημιακών απ' την Κολωνία, Έρβιν και Σούχ, για την παρακμή των πολιτικών κομμάτων, καταλήγει στο συμπέρασμα οτι "Σκοπός των πολιτικών κομμάτων είναι αποκλειστικά η αναπαραγωγή της εξουσίας και υπ' αυτές τις συνθήκες δεν είναι περίεργο οτι το μεγαλύτερο κόμμα στη Γερμανία είναι το κόμμα εκείνων που δεν ψηφίζουν". Επίσης, πολλοί συγγραφείς και επιφανείς δημοσιογράφοι στηλιτεύουν την έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας στα κόμματα και τη διαφθόρα της εξουσίας, πράγμα που προκαλεί την αποστροφή των πολιτών απ' την πολιτική και τα κόμματα. Το "Έλλειμα δημοκρατίας" υπάρχει και ανάμεσα στις Χώρες-μέλη της "Ένωσης", γιατί η συμμετοχή των Χωρών-μελών στα διάφορα όργανα λειτουργίας και εξουσίας δεν είναι ισότιμη, όπου κάθε Χώρα-μέλος πρέπει να έχει μιά μόνο ψήφο. Οι Μεγάλες Χώρες-μέλη της "Ένωσης" έχουν το πάνω χέρι και οπωσδήποτε η συμμετοχή σ' όλα τα όργανα είναι άνιση και άδικη για τις "Μικρές" Χώρες. Συγκεκριμένα, οι Χώρες Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία έχουν απο (10) ψήφους στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενω οι άλλες από (3) μέχρι (5) πλήν της Ισπανίας που έχει (8), στο Κοινοβούλιο, η μεν Γερμανία έχει (99) και η Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία από (87), ενώ οι άλλες από (6) μέχρι (25) ψήφους, πλήν της Ισπανίας που έχει (64), στην Οικονομική και Κοινωνική επιτροπή (Ο.Κ.Ε.) οι μέν "Μεγάλες" έχουν από (24) ψήφους, ενώ οι "Μικρές" χώρες από (6) μέχρι (9), πλήν της Ισπανίας που έχει (21). Αυτά όλα σημαίνουν πως στην "Ευρωπαϊκή Ένωση" τις αποφάσεις τις παίρνουν οι λεγόμενες "Μεγάλες" Χώρες (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία) με ουραγό αυτών την Ισπανία, αφού σε όλα τα όργανα διαθέτουν την απόλυτη πλειοψηφία, ενώ οι άλλες "Μικρές" Χώρες είναι οι φτωχοί συγγενείς και απλοί νεροκουβαλητές στο μύλο των Ισχυρών και επομένως τα μικρά πιόνια τους. Έτσι, έχουμε την Ευρώπη της Πρώτης, Δεύτερης και Τρίτης Ταχύτητας. Ακόμα, το "Έλλειμα δημοκρατίας" απεικονίζεται στο γεγονός οτι απ' τις δεκαπέντε Χώρες της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", οι (8), ήτοι περισσότερες από τις μισές, έχουν πολίτευμα Μοναρχικό με κοινοβούλιο και οι άλλες (7) έχουν δημοκρατικο με κοινοβούλιο. Τούτο σημαίνει οτι η "Ενωμένη Ευρώπη" στο μεγάλο της ποσοστό είναι συντηρητική και δεν μπορεί να προσαρμοσθεί σ' ένα άμεσα δημοκρατικό (συμμετοχικό) πολιτικό Σύστημα, που χρειάζεται σήμερα η Ευρώπη, αλλά και όλος ο Κόσμος. Άλλος "θεσμος" μεμπτός για την "Ένωση" είναι το γεγονός ότι την Κυβέρνηση στην "Ενωμένη Ευρώπη" ασκεί η COMMISSION (Επιτροπή), της οποίας ο Πρόεδρος ψηφίζεται από την Συνδιάσκεψη σε επίπεδο αρχηγών Κυβερνήσεων της "Ένωσης" και είναι ο Υπερ-Πρωθυπουργός με υπεραυξημένες εκτελεστικές αρμοδιότητες. Η COMMISSION έχει μόνιμη έδρα τις Βρυξέλλες και συκροτείται απο Επιτρόπους, ήτοι ανα δύο οι "Μεγάλες" (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία) και από έναν οι "Μικρές". Οι Επίτροποι αυτοί δεν εκλέγονται απ' τους Λαούς της "Ένωσης", αλλά διορίζονται από τις Κυβερνήσεις τους, χωρίς προδιαγραφές προσόντων. Το Κυβερνητικό αυτό σχήμα της σημερινής "Ενωμένης Ευρώπης" δεν είναι το πρέπον και δεν ανταποκρίνεται στις σύχρονες αντιλήψεις διακυβέρνησης Λαών με υψηλό επίπεδο Πολιτισμού. Γι' αυτό το λόγο και πρέπει να ανατραπεί εκ βάθρων και να εγκαθιδρυθεί Ένα Νέο Πολιτικό Σύστημα Διακυβέρνησης των Ευρωπαϊκών Λαών. Επίσης, οι επιτήδειοι του οικονομικού κατεστημένου, έχοντας σαν στόχο τους να καταργήσουν τα Εθνικά νομίσματα των άλλων Χωρών-μελών της "Ένωσης" και να υποτάξουν οικονομικά αυτές στο τραπεζικό τους σύστημα, καθιέρωσαν σαν Ευρωπαϊκό νόμισμα το περίφημο Ε.C.U. Έτσι, στο μέλλον τα εθνικά νομίσματα καταργούνται πιά και ο κόσμος θα έχει και θα συναλλάσσεται με τρία νομίσματα, ήτοι το δολάριο, το E.C.U και το Ιαπωνικό Γεν, δηλαδή αυτά που εκπροσωπούν τα τρία Κράτη της "Τριμερούς Επιτροπής", που είναι οι Η.Π.Α, η "Ενωμένη Ευρώπη" και η Ιαπωνία. Εξάλλου, με το νέο στρατηγικό Δόγμα, η Ασφάλεια της Ευρώπης έχει τεθεί κάτω απ' την επιρροή του πολιτικοστρατιωτικού Οργανισμού του Ν.Α.Τ.Ο και των Η.Π.Α. Το Ν.Α.Τ.Ο. και στη νέα του μορφή δεν παύει να αποτελεί έναν κατασταλτικό μηχανισμό τρομοκρατίας των Λαών της Ευρώπης, που εκφράζει και συντηρεί το δυτικό πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο. Το Ν.Α.Τ.Ο, αναντίλεκτα, αποτελεί την πιο ισχυρή Συμμαχία και απ' τον περιορισμένο Χώρο δράσης, που είχε, σήμερα τα όρια δράσης του επεκτείνονται αυθαίρετα σε όλη την Υφήλιο και η εξουσία έφυγε απ' τους πολιτικούς, που σφάζουν με βαμβάκι και πήγε στους στρατιωτικούς, που σκοτώνουν με βόμβες αμάχους πληθυσμούς. Έτσι, το Ν.Α.Τ.Ο. αναδεικνύεται επικίνδυνα "Προστάτης" όλων και της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Απ' τα όσα λέχθηκαν παραπάνω προκύπτει οτι η Δυτικο-Ερωπαϊκή "πολιτική και οικονομική Ελίτ", που αποτελεί κλιμάκιο της περίφημης "Τριμερούς Επιτροπής", μέχρι πρόσφατα είχε σαν όπλο της τον αντικομμουνισμό και φόβιζε με πολέμους την ανθρωπότητα, προβάλλοντας τον "Κομμουνιστικό Κίνδυνο". Σήμερα, που οι ίδιοι μαφιόζοι πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τον δήθεν "Κομμουνισμό", που τον έστησαν για τα δικά τους αποκλειστικά συμφέροντα και τον διατήρησαν γιά εβδομήντα και πλέον χρόνια, δημιούργησαν την Ιδέα της "Ενωμένης" τάχα Ευρώπης με στόχο μιά νέα αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις, όπως τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ιαπωνία, ώστε να διαιωνίζεται μόνιμα ο ανελέητος κρυφός οικονομικός πόλεμος και η ανθρωπότητα να ζεί κάτω απ' το φόβο και το άγχος των πολεμικών συγκρούσεων, της φτώχειας και της πείνας. β. Πρόταση για μια νεα μορφή Ένωσης της Ευρώπης Η "Ευρωπαϊκή Ένωση" των δεκαπέντε Κρατών σήμερα και όλων των Ευρωπαϊκών Χωρών-Εθνών αύριο πρέπει να αλλάξει δομή και ανατραπεί εκ βάθρων το μόρφωμα Υπερ - Κράτος που εγκαθιδρύει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αντί της Συνθήκης αυτής να συνταχθεί και εκριθεί με δημοψήφισμα απ' τους Λαούς της Ευρώπης Ένα Καινούργιο Σ ύ ν τ α γ μ α, ήτοι το Ευρωσύνταγμα ή το Σύνταγμα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Στο Νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα θα πρέπει να θεσπίζονται ορισμένες θεμελιώδεις για τα Έθνη και τους Λαούς της Ευρώπης αρχές, πάνω στις οποίες να εγκαθιδρύεται ως Πολιτειακό Σύστημα το Συμπολιτειακό, ήτοι με άλλα λόγια, η Ένωση να οργανωθεί και να λειτουργήσει ως Συμπολιτεία με πλήρη ισοτιμία ανάμεσα στα Κράτη (Πολιτείες)- μέλη της. Για να μην εδηλώνονται τάσεις ή προβάλονται αξιώσεις ηγεμονιστικές, χρειάζεται να καθιερωθεί θεσμικά και να εξασφαλίζεται με πρακτικούς μηχανισμούς η Αρχή της Ισοτιμίας, ώστε κανένα από τα κράτη-μέλη να μην μπορεί να ηγεμονεύει πάνω στα άλλα. Έτσι, κάθε Κράτος (Πολιτεία)-μέλος της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας να είναι ισότιμο προς τα άλλα και να έχει ίσο αριθμό ψήφων σ' όλα τα όργανα, ανεξάρτητα απ' τον πληθυσμό ή την οικονομική ευρωστεία του κράτους-μέλους, δεδομένου οτι πρόκειται για Ένωση Κρατών-Πολιτειών με ίδια κρατική και εθνική υπόσταση και οντότητα κι όχι για Ένωση Λαών κάτω απο μία Ενιαία Υπερ- Κρατική οντότητα. Με βάση τη γεωγραφική διαίρεση του Κόσμου σε πέντε (5) ηπείρους η Ευρωπαϊκή ήπειρος να αποτελέσει Μία, πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά Ενιαία Συμπολιτεία, δηλαδή Ένωση Πολιτειών κυρίαρχων, αυθύπαρκτων και αυτόνομων, που ενώνονται για την επιτυχία ευρύτερων στόχων και σκοπών. Δηλαδή η Ενωμένη Ευρώπη να είναι συγκείμενη και όχι Υπερκείμενη Πολιτεία. Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην αποτελεί Ένα Υπερ-Κράτος με Μιά Υπερ-Κυβέρνηση, με Ένα Υπερ-Κοινοβούλιο, που, μέσα σ' αυτό το Υπερ-Κρατικό μόρφωμα, Μιά Ελίτ Ισχυρών Κρατών να ασκούν την κυριαρχία τους στα άλλα "Μικρά" Κράτη-Μέλη του. Ενα τέτοιο μόρφωμα Υπερ-Κράτους καθιερώνει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στο προτεινόμενο νέο Συμπολιτειακό μόρφωμα οι Πολιτείες-μέλη να διατηρούν ακέραια την Εθνική και την Πολιτιστική τους ταυτότητα,την Εθνική τους Ανεξαρτησία και τη Λαϊκή Κυριαρχία. Τα Εθνικά τους όρια να είναι, απ' όλες τις Πολιτείες-μέλη, σεβαστά και παράλληλα η Ευρωπαϊκη Συμπολιτεία να έχει τα Υπερεθνικά της σύνορα, ήτοι τα σύνορα, οπώς αυτά ορίζουν την ήπειρο της Ευρώπης. Δηλαδή κάθε ήπειρος να γίνει και μια Συμπολιτεία που όλες μάζι και οι Πέντε (5) να σέβονται τα σύνορα των άλλων, χωρίς παραβιάσεις και πολεμικές συρράξεις. Πέρα απ' αυτά, για να υπάρχει ισορροπία στη λειτουργία της Ένωσης, θα πρέπει κάθε Πολιτεία-μέλος να εκλέγει τους αντιπροσώπους της στο Ευρωκοινοβούλιο απευθείας απ' το Λαό, χωρίς τη μεσολάβηση των Πολιτικών κομμάτων και η εκπροσώπηση στο Ευροκοινοβούλιο να είναι ισότιμη, ήτοι κάθε Πολιτεία μέλος να στέλνει ίσο αριθμό αντιπροσώπων (Ευρωβουλευτών) ανεξάρτητα απ' τον πληθυσμό και την οικονομική δύναμη. Η νομοθεσία κάθε Πολιτείας-μέλους να απορρέει απ' τη Λαϊκή Κυριαρχία του Λαού της, που σταδιακά τα Εθνικά Δίκαια να προσαρμόζονται σε μια ενεργητική διεργασία αφομοίωσης στο Πλέγμα του Ευρωπαϊκού Δικαίου και Πνεύματος. Η Πολιτεία, Χώρα μέλος, που ασκεί εκ περιτροπής την Εξουσία της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας, στη νέα μορφή της Ένωσης, να είναι η Προεδρεύουσα Πολιτεία και στη διάκρεια της θητείας της να ασκεί όλες τις λειτουργίες τηςΣυμπολιτείας με έδρα για όλα τα Συμπολιτειακά όργανα, την Πρωτεύουσά της. Δηλαδή τα Συμπολιτειακά όργανα, όπως το Ευρωκοινοβούλιο, η Ευρωκυβέρνηση το Ευρω-δικαστήριο και οι άλλες λειτουργίες, να εχουν έδρα την Πρωτεύουσα της Προεδρεύουσας Πολιτείας (Χώρας). Έτσι, όλα τα όργανα της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας να μην έχουν μόνιμη έδρα, όπως σήμερα, αλλά περιφερόμενη, ώστε η ισοτιμία να είναι πλήρης και απόλυτη και καμιά Πολιτεία της Ένωσης να μην θεωρείται υπερέχουσα ή υπερτερούσα έναντι της άλλης. Υπ' αυτήν την έννοια μπορεί η Ένωση της Ευρώπης να έχει μέλλον και προοπτική. Σήμερα, υπάρχει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και του Στρασβούργου και της Χάγης, που ασκούν ηγεμονική εξουσία οι λεγόμενες "Μεγάλες" Χώρες, όπως η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία η Ιταλία με ουραγό αυτών την Ισπανία, σε βάρος των "Μικρών" Χωρών, ανάμεσα στις οποίες και η δική μας Χώρα. Αλλά μπαίνει το ερώτημα που θέλει απάντηση. Ποιό είναι το κριτήριο για να χαρακτηρισθεί μιά Χώρα ή Ένα Έθνος "Μεγάλο"; Η απάντηση είναι πως η μεγαλοσύνη των Εθνών δεν μετριέται με τον πληθυσμό, το χρήμα και το στρέμα, αλλά με τον πολιτισμό, το Πνεύμα και το αίμα. Και με αυτή τη γνώμη, οπωσδήποτε η Ελλάδα είναι η πιό μεγάλη Χώρα στον Κόσμο, αλλά που, δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι συνεταίροι της, μολονότι οφείλουν πάρα πολλά σ' αυτήν, τη θεωρούν "Μικρή" και "Φτωχή" Χώρα. γ. Ευρώπη και Ελληνισμός Η Ευρώπη, ως ήπειρος είναι ένα συνοθύλευμα Λαών και Πολιτισμών με διαφορετικά ήθη και έθιμα, θεσμούς και συνήθειες, αντιλήψεις και νοοτροπίες, ιστορικές καταβολές και διεκδικήσεις, διαφορετικά συμφέροντα και κοινωνικές διαστρωματώσεις, γλωσσικές διαφορές και θρησκευτικές ή ηθικοφιλοσοφικές θεωρήσεις. Ειδικότερα, οι Χώρες που συγκροτούν σήμερα την Ενωμένη Ευρώπη είναι άνισες μεταξύ τους, όχι μόνο από πλευράς ανάπτυξης και πληθυσμιακής συγκρότησης, αλλά και πολιτισμικής δομής και έκφρασης. Το ερώτημα που τίθεται είναι Για ποιά "Ενωμένη Ευρώπη" γίνεται λόγος; Η Ευρώπη ειναι διαιρημενη σε κομμάτια, όπως η Δυτική, η Ανατολική, η Κεντρική, η Νότια, η Βόρεια κι ακόμα η "Τουρκική" Ευρώπη. Αν, ως "Ενωμένη Ευρώπη" νοούνται οι δεκαπέντε (15) χώρες μόνο που τη συγκροτούν σήμερα, τότε δεν πρέπει να γίνεται λόγος για Ένωση της Ευρώπης . Η Ευρώπη, όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος του "Ψυχρού Πολέμου", αποτελείται σήμερα από (47) Κράτη (Πολιτείες), οι οποίες όλες αυτές θα πρέπει να αποτελέσουν Μιά , Ενιαία Συμπολιτεία, την Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία, όπως εκτέθηκε πιό πάνω. Η Ένωση των Κρατών-Εθνών και Λαών της Ευρώπης θα επιτευχθεί μόνο μέσα από Ένα Συμπολιτειακό μόρφωμα, στο οποίο Κάθε Κράτος, Έθνος η Λαός διατηρεί στην ενότητά του την αυθυπαρξία του, την Κυριαρχία, του την αυτονομία και ισοτιμία του. Κανένας Λαός δεν μπορεί να δεχθεί την Κυριαρχία ή και επικυριαρχία άλλου Κράτους ή Λαού. Γι' αυτό, δεν πρέπει να αυταπατόμεθα, διότι η Ιδέα του Έθνους-Κράτους είναι βαθιά ριζωμένη σ' όλους τούς Ευρωπαϊκούς Λαούς. Επομένως, η Ενότητα δεν θα πρέπει να έχει σαν στόχο να εξαφανίσει την Εθνότητα ή τη Γλώσσα ή την Ιστορία η τον Πολιτισμό ή τις παραδόσεις ή τα ήθη και έθιμα Ενός Λαού. Αυτά είναι στοιχεία εκ των ούκ άνευ και δεν διαπραγματεύονται με συνθήκες και συμφωνίες ή άλλα συμβόλαια. Σήμερα, μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο Ελληνισμός, ο οποίος δεν περιορίζεται σε σύνορα, αλλά έχει διαχρονικότητα και οικουμενικότητα και έχει τη δύναμη να μην αλλοτριώνεται στο συγχρωτισμό του με άλλους Λαούς. Ευρώπη, χωρίς Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί η Ελλάδα, σαν πολιτισμική έννοια είναι Πνέυμα. Είναι Παιδεία απ' τα νάματα της οποίας αντλούν Φώς όλοι οι Λαοί του Κόσμου. Ο Ελληνικός ανθρωποκεντρικός Πολιτισμός έχει μιά μακρυνή πορεία, ήτοι, απ' την κλασσική αρχαιότητα "πέρασε" στον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος εκπολίτισε το γνωστό τότε Κόσμο και από εκεί έφτασε στην αυτοκράτειρα Ρώμη, η οποία εξελληνίσθηκε και κατέληξε στην Πρωτεύουσα του Ελληνισμού και του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, την Κωσταντινούπολη, η οποία εγκολπώθηκε την αρχαία Αθήνα με το Πνεύμα της, τη φιλοσοφία της, τον Παρθενώνα της. Εδρεώθηκε στον Αιγαιακό και Μικρασιατικό Πολιτισμό, συνταυτίσθηκε με την Ορθοδοξία και, σαν κράμα επέζησε για χίλια χρόνια μέχρι που υποτάχθηκε εδαφικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία και μέσα απ' τα κηρύγματα του Ρήγα Φερραίου και της Αναγέννησης ενώθηκαν τα Βαλκάνια ενάντια στην Τουρκική κατάκτηση με κορυφαία την Ενθνεγερσία του 1821, που είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση μεν του Ελλαδικού μας χώρου, αλλά έμεινε έξω απ'τον Εθνικό κορμό και το πολιτιστικό γίγνεσθαι η Πρωτεύουσα του Μεγάλου Ελληνισμού και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, η Κωνσταντινούπολη. Πρέπει ιδιαίτερα να τονισθεί καί να μην το ξεχνά κανένας Ελληνας οτι η Μικρά Ασία ήταν γή, Χώρα Ελληνική. Οι Έλληνες αποτελούσαν γηγενή πληθυσμό. Είχαν εγκατασταθεί στα Μικρασιατικά παράλια χιλιάδες χρόνια πρίν απ' τους Τούρκους. Εκεί στα γλαυκά παράλια της Μικράς Ασίας άστραψε η χαραυγή του Ελληνικού Πνεύματος. Εκεί το πρώτο της ποίησης Φώς, το εκηβόλο. Εκεί ο Όμηρος των ποιητών Πατριάρχης. Ακόμα, εκεί των πρώτων Ελλήνων φιλοσόφων ο λαμπρός αστερισμός, που οι λαμπηδόνες του εξακολουθούν να λάμπουν στη φωτοβόλο και άχρονη χροιά του Πνεύματος. Ο Ηράκλειτος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Δημόκριτος, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης και άλλοι φιλόσοφοι των οποίων η πνευματική συμβολή τους εξακολουθεί ενεργός μέχρι σήμερα. Επομένως, πανάρχαια, βαθύριζη και αδιάφθορη η Ρωμιοσύνη η Μικρασιάτισσα απ' την εποχή των Πρωτοελλήνων μέχρι σήμερα. Μια ακατάλυτη οργανική εθνική ενότητα ο Ελληνισμός. Κι όμως, παρα ταύτα, ο Ελληνισμος της Μικράς Ασίας με την Κωνσταντινούπολη και την Ανατολική Θράκη παραμένει στο σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα, γιατί, δυστυχώς, η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 εξαφάνισε τη Συνθήκη των Σέβρών του 1920 κατά τρόπο άδικο και απαράδεκτο και δημιούργησε την Αλύτρωτη Ανατολική Ελλάδα, ήτοι το κομμάτι της Ευρώπης, που ενσωματώνεται στην Ανατολική Θράκη με την Κωσταντινούπολη και που κατέχεται παράνομα και δυναμικά απο έναν Ασιάτη κατακτητή, την Τουρκία, η οποία θα πρέπει να απομακρυνθεί απ' την Ευρώπη και να περιορισθεί στην Ασία, όπου ενθνογεωγραφικά και πολιτιστικά μπορεί να υπάρξει. Ο φυσικός ρόλος της Ελλάδος μέσα στην "Ευρωπαϊκή Ένωση" είναι ο εκσυγχρονισμός και εξευρωπαϊσμός, τόσο της Ανατολικής Ευρώπης, όσο και κύρια των Βαλκανίων. Κι αυτό πρέπει να το κατανοήσουν οι συνέταιροι της "Ένωσης", γιατί η "Ενωμένη Ευρώπη" πρέπει να αποκτήσει Ευρωπαϊκή συνείδηση μέσα απ' την Πνευματική Ελλάδα. Η "Νέα Τάξη Πραγμάτων" δεν έχει όπλα Πνευματικά και ηθικά και γι' αυτό θα ηττηθεί μπροστά στο ιστορικό μέγεθος που λέγεται Ελληνισμός. Βέβαια, ο αγώνας είναι αέναος, σκληρός και δύσκολος, αλλά τελικά θα είναι νικηφόρος. Η Ενωμένη και πολιτισμένη Ευρώπη, αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής οφείλουν να υποχρεώσουν την Τουρκία, ώστε να απομακρυνθεί, τόσο απ' την Ευρώπη (Ανατολική Θράκη), αλλ' όσο κι απ' τη Μικρά Ασία και να περιορισθεί στη φυσική της περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στο Κουρδιστάν και την Αρμενία, γιατί και οι Λαοί αυτοί, ήτοι οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι, δικαιούνται να έχουν το δικό τους Έθνος-Κράτος. Πρέπει να τονισθεί με έμφαση οτι οι Τούρκοι, φυλή Ασιατική και λαός με ιδιαίτερα φυλετικά και "πολιτιστικά" γνωρίσματα, έχει αποδειχθεί στο πέρασμα των χρόνων οτι δεν μπορεί να συνυπάρχει και να συμβιώνει με το Ευρωπαϊκό Πνεύμα και τον Ανθρωποκεντρικό Πολιτισμό. Η Τουρκία, αν δεν υποχρεωθεί να συμμορφωθεί στις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου και στον ανθρωποκεντρικό Πολτισμό, θα αποτελεί το αγκάθι στις διεθνείς σχέσεις των Λαών και Πολιτισμών και τη μόνιμη απειλή εναντίον του Ευρωπαϊκού Πνεύματος και Πολιτισμού. Εξάλλου, οι "Μεγάλες" Χώρες της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", όπως η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία, πρέπει να συνειδητοποιήσουν οτι οι Λαοί της Ευρώπης είναι συγγενείς φυλετικά Λαοί και έχουν μπολιασθεί με τον λεγόμενο Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και Πνεύμα και γι' αυτό μπορούν να συνυπάρχουν και να συμβιώνουν, χωρίς πολέμους. Η Ευρώπη, ως γεωγραφική ήπειρος πρέπει να αποτελέσει Μιά, Ενιαία Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία, ήτοι τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, όπως αναπτύχθηκε πιό πάνω. Όμως, για να γίνει η Συμπολιτειακή Ένωση όλης της Ευρώπης θα πρέπει οι "Μεγάλες" κύρια Χώρες να αποβάλουν ότι χωρίζει τους Ευρωπαϊκούς λαούς και να υιοθετήσουν οτι τους ενώνει, όπως για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ρωσία να σταματήσει το μεγαλοϊδεατισμό της, η Γερμανία τον Πανγερμανισμό της, η Αγγλίας την αναβίωση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Επίσεις, θα πρέπει οι Κυβερνήσεις των Ενωμένων Πολιτειών της Ερώπης να απαγορεύσουν σε Κυβερνήσεις Κρατών άλλων ηπείρων να επεμβαίνουν στα Ευρωπαϊκά Πράγματα και τις Ευρωπαϊκές υποθέσεις, όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ οι οποίες θα πρέπει να περιορισθούν στην ήπειρό τους, καθώς και η Τουρκία,η οποία να περιορισθεί στη γεωγραφική της περιοχή και να φύγει απ' την Ευρώπη. Οι διαφορές που τυχόν υπάρχουν ανάμεσα στα κράτη και τους Λαούς της Ευρώπης να επιλύονται ειρηνικά με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και απ' το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Επίσης, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ως Ενιαία Συμπολιτεία, να συμβάλει στο να καταργηθούν όλοι οι στρατιωτικοί Οργανισμοί (ΝΑΤΟ κ.ά), όπως συνέβη και με την κατάργηση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Να κλείσουν τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής πυρηνικών όπλων και άλλων μέσων. Να καταστρέφονται στην πηγή τους οι καλλιέργειες, καθώς και τα εργοστάσια παραγωγής Ναρκωτικών. Να καταργηθούν οι θεσμόι εκείνοι που έχουν παρακμάσει στις συνειδήσεις των Λαών και να θεσπιστούν νέοι,οι οποίοι να έχουν ως Κέντρο αναφοράς τον Άνθρωπο, την προστασία της Ζωής, Υγείας και του περιβάλλοντός του, τη διασφάλιση της Ευημερίας, Ασφάλειας, την παροχή Παιδείας και Μόρφωσης, την εξασφάλιση της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, την απόδοση Δικαιοσύνης σ' όλους τους Λαούς, που δικαιούνται, ύστερα απ' την εμπειρία των δυό καταστροφικών παγκοσμίων πολέμων, να ζούν ειρηνικά. Και τώρα τίθεται το ερώτημα απ' όλους και για όλους. Αυτά που ακούστηκαν μπορεί να γίνουν; Η απάντηση είναι Ν Α Ι. Χρέος όλων των τιμίων Ανθρώπων είναι να αγωνίζονται. Χρειάζεται α γ ώ ν α ς. Ο άνθρωπος και οι Λαοί στον 21ο αιώνα δικαιούνται να ζουν σε μια Κοινωνία ανθρώπινη. Επιτέλους, κάποτε πρέπει να νικήσει ο Ανθρωπος, γιατί το θέλει και το μπορεί. Είμαι βέβαιος πως θα νικήσει το αρχαίο Ελληνικό Πνέυμα, το Αμφικτυονικό-Απολλώνιο Φ ώ ς. Άνθρωποι και Λαοί, δεύτε λάβετε Αμφικτυονικό, Απολλώνειο, Ελληνικό Φ ώ ς. Γιάννης Μιχ. Καρακώστας πρώην βουλευτής ΔH.ΚΙ.ΑΘΗΝΑΙ |