 |  |
 Αν κάποιος ρωτήσει τον οποιοδήποτε χριστιανό, για τη φύση του ραβί Jesua αν ήταν θεός ή άνθρωπος, θα λάβει τις ακόλουθες απαντήσεις, δηλαδή την εξής μία: «Θεάνθρωπος» (!!) Τι μπορεί να σημαίνει η σολωμόντεια αυτή απάντηση; Ας εξετάσουμε με τη στυγνή λογική μια μια τις περιπτώσεις.Αν ξεκίνησε από θεός μέσω μιας θεϊκής γέννησης (άμωμη σύλληψη, παρθένα μητέρα κλπ) και κατέπεσε σε άνθρωπο αφού υπέστη έναν ατιμωτικό σταυρικό θάνατο που αξίζει μόνο σε εγκληματία, τότε έχασε όλη την ενδεχόμενη θεϊκότητά του, συνεπώς δεν πρέπει να λατρεύεται ως θεός. Εκτός αν οι χριστιανοί λατρεύουν τη πτωτική διαδρομή της χαμένης θεϊκότητος, αν ισχύει αυτή η εκδοχή τότε λατρεύουν την κατάπτωση. Επίσης η διαφυγή της ενδεχόμενης θεϊκότητας από το πρόσωπο του, δηλώνει ότι ουδέποτε υπήρξε πραγματικός θεός, διότι ένας θεός δεν μπορεί να σταματήσει να ΕΙΝΑΙ, ακόμα κι αν το θελήσει. Αν εξετάσουμε μια δεύτερη περίπτωση από άνθρωπος να έγινε θεός, να τέθηκε σε εφαρμογή η (παράλογη) θεωρία του Ευήμερου. Ας υποθέσουμε ότι όντως έτσι συνέβη και έγινε θεός, στο ίδιο επίπεδο με τον θεό Ήλιο και τη θεά Αθηνά. Ας φανταστούμε τώρα έναν κόσμο δίχως Ήλιο (πλήρης καταστροφή) ή έναν κόσμο χωρίς λογική συγκρότηση και διάνοια (πλήρης παραλογισμός και χάος). Ας φανταστούμε τώρα έναν κόσμο χωρίς τον Ιουδαίο πεθαμένο (δίχως δηλαδή ενοχή και αυτοεξευτελισμούς)... Χαράς ευαγγέλια!!! Ο κόσμος αυτός υπήρχε πολύ πριν την έλευση αυτού του ιδιότροπου ραβίνου και θα συνεχίσει να υπάρχει, είτε λατρεύεται ο ξυλουργός είτε όχι. Αντίθετα, ο Κόσμος χωρίς τις δυνάμεις που τον συγκρατούν σε συνάφεια, μετατρέπεται σε ασυγκρότητο Χάος. Συνεπώς ο ραβί Τζεσουά δεν έγινε θεός, καθώς η απουσία του δεν γίνεται αισθητή στον Κόσμο. Ας υποθέσουμε τώρα, ότι ήταν κάποιος άνθρωπος που έφτασε στη θέωση, η οποία διαφέρει από το να γίνει κάποιος θεός. Για να φτάσει κάποιο ανθρώπινο όν στη θέωση θα πρέπει ν΄ ακολουθήσει τους «δρόμου» ή του φιλοσόφου ή του πολεμιστή. Πολεμιστής ο υιός της Μυριάμ δεν ήταν, διότι κάθισε σαν γαλόπουλο να τον σταυρώσουν ατιμωτικά οι Ρωμαίοι. Φιλόσοφος επίσης δεν ήταν, καθώς δεν ειπώθηκε κάτι από μέρους το οποίο να έχει πρωτότυπη φιλοσοφική αξία, το αντίθετο μάλιστα όταν ρωτήθηκε από τον Ρωμαίο Πιλάτο «Τι εστίν αλήθεια» δεν ήξερε τι ν΄ απαντήσει. Κανονικά θα έπρεπε να σταυρωθεί μόνο και μόνο γιατί προκαλούσε αναστατώσεις για πράγματα που δεν ήξερε καν. Με ποιον τρόπο έφτασε στη θέωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Περιπλανώμενος στην έρημο; Και αν όντως το κατάφερε, κατάσταση εξαιρετικά απίθανη, πως μπόρεσε να φτάσει τον πατέρα του ο οποίος (και είναι δικό του πρόβλημα αυτό) βρίσκεται εκτός κόσμου; Πως γίνεται κανείς να υπερβεί το όριο του παντός; Και αν τελικά το κατάφερε, γιατί να μην αποδίδονται τιμές σε πρότυπα ανθρώπων που υπήρξαν και πολεμιστές και φιλόσοφοι, και εκεί που έφτασαν δεν διατάραξαν την παγκόσμιο αρμονία, αντίθετα την ενδυνάμωσαν. Στη δε περίπτωση που ο Τζεσουά ήταν εξ αρχής θεός (συνεπώς ακυρώνεται το θεάνθρωπος), τότε ισχύουν τα εξής: Καταρχήν η αναγνώριση της θεϊκής του φύσης αφορά αποκλειστικά και μόνο τη φυλή του. Έπειτα ένας θεός δεν δύναται να πεθάνει, ακόμα κι αν ισχύουν (που δεν ισχύουν) τα περί αναστάσεως, η έννοια της αναστάσεως αφορά μόνο τα θνητά και όχι τους θεούς. Αν παρ΄ όλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει θεός, τότε όφειλε να έχει προειδοποιήσει την ανθρωπότητα για το αιματοκύλισμα που της επεφύλασσε η θρησκεία του μέχρι να προσκυνήσει μέχρι ενός τον ιουδαιοχριστιανισμό. Θεός λοιπόν ή άνθρωπος ο κύριος Τζεσουά; Είναι αυτοδημιούργητος ο Κόσμος ή κατασκευασμένος; Θέλεις να είσαι Φιλόσοφος και Πολεμιστής Έλληνας ή ξενόδουλος χριστιανό; Όντως λίαν ενοχλητικά ερωτήματα. Κ.Κεχαγιάς |