του Φώτη Καρά
Πρόλογος .
Πρόλογος .
Θα ήθελα να επι-σημάνω ότι δεν είμαι δωδεκαθειστής ούτε οπαδός κάποιας άλλης θρησκείας. Χρησιμοποιώ τα ονόματα κάποιων θέων των αρχαίων Ελλήνων σαν φόρο τιμής στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα και γιατί είναι τα πιο βολικά για την «φαντασία» μου.
Ευχαριστώ.
Η ΝΕΑ ΓΗ
Ο Άρχων Δίας πήγαινε και ερχόταν καθώς ήταν αναγκασμένος να απλώνει αρμονία στους συν-ανθρώπους του. Πολλοί ήταν αυτοί που επί-κρατούσε η αναστάτωση μέσα τους καθώς η αχρεία συμπεριφορά των περιοριστικών δυνάμεων που συνέχιζαν να δρουν τόσο έντονα και απροκάλυπτα κατά των γήινων συν-ανθρώπων μας τους εξ-όργιζε , δηλαδή τους θύμιζε αμφιλεγόμενα συναισθήματα τα οποία θα έπρεπε να συγκρατηθούν για την τελική κοίν-ων-ια της νέας Γης.
Σκέπτονταν ότι όλα αυτά είχαν θυμίσει και στον ίδιο τις τρομερές μάχες του παρελθόντος στην χαμένη πια μητέρα/πατρίδα του , την περήφανη Γαία. Πως θα μπορούσε να κατά-κρίνει τους συν-ανθρώπους του και τους ανθρώπους της Γης όταν ακόμα και ο ίδιος είχε πράξει καταστροφές που ίσως δεν ήταν απαραίτητες ! Οι δυνάμεις της ανισορροπίας και του φόβου έχουν το πλεονέκτημα της αμεσότητας , δηλαδή επί-βάλουν τον τρόπο τους και στρέφουν εύκολα κάποιον στην βία με το να μην το αφήνουν αλλά ορατά περιθώρια, ενώ αντίθετα οι ισορροπημένοι κοινωνικοί Άνθρωποι θέλουν την ομαλή προς-έλευση των συν-δημιουργών Ανθρώπων στην αρμονική πανανθρώπινη κοινωνία.
Ο «πατέρας» του , ο φυλακισμένος Κρόνος ή χρόνος ακόμα και από τον «ύπνο» του δρούσε κατασταλτικά για τους ενσαρκωμένους ανθρώπους που ήταν ακόμα δέσμιοι του ίδιου του μυαλού τους. Θυμόταν την συν-φωνία που έκανε ο ίδιος με τους γκρίζους/ερπετοειδής αντι-πάλους του να αφήσουν την νέα γενιά των ανθρώπων να επι-λέξουν δηλαδή να πράξουν/δημιουργήσουν μόνοι τους την πατρίδα στη μητέρα/Γη τους. Δυσ-τυχώς όμως οι αλλαγές δια-θέσης του Πατέρα όλων , Ουρανού ,(γνωστές και σαν κοσμικές μέρες και νύχτες στους ενσαρκωμένους) τους έχουν δώσει ένα πλεονέκτημα χρόνου το οποίο έχουν εκμεταλλευτεί με όποιον αχρείο και αν-έντιμο τρόπο μπορούν έτσι ώστε να έχουν καταφέρει να εξ-οργίσουν ακόμα και μερικά από τα άμεσα παιδιά του όπως τον φωτεινό Απόλλωνα. Ευ-τυχώς η θυγατέρα του μυαλού του , η άσπιλη σοφία , η Αθηνά κατά-φερε να «στάξει» λίγο από τον εαυτό της στην δεσμευμένη από την ανισορροπία Γη και να βοηθήσει κάποιους Ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν τον μονόδρομο της συν-ύπαρξης και την ανάγκη κατά-νόησης και των πιο εγωιστικών πλασμάτων .Αυτό ήταν , είναι και θα είναι η πιο σημαντική σκέψη/ιδέα που έχει να κατά-νοήσει ο Άνθρωπος.
Όταν κατανοήσεις την εγωιστική μανία των υπ-ανθρώπων θα καταλάβεις ότι το μοναδικό που θέλουν είναι να σ’εχουν περιορισμένο , δεν είναι ικανοί γιατί κάτι άλλο!!
Και το πιο σημαντικό απ’όλα είναι ο φόβος , ο φόβος των ίδιων των υπ-ανθρώπων να «βγουν» από την «φυλακή» που είναι και οι ίδιοι μαζί με τα θύματα τους !!!Παλεύουν με νύχια και με δόντια με απειλές και με συμβολικές πράξεις να έχουν κάποιους να τους προς-κυνάνε και να τους λατρεύουν σαν θεούς για την δύναμη τους και για την εξουσία τους γιατί δεν είναι ικανοί να δημιουργήσουν τίποτα , δεν μπορούν να κάνουν οτιδήποτε καινούργιο αλλά ξέρουν μόνο να κλέβουν , να ρουφούν την δύναμη και το πνεύμα των ανθρώπων και να τους έχουν παραζαλισμένους και υπάκουους υπηρέτες. Έχουν δηλητηριάσει το μυαλό πάρα πολλών με ανισόρροπες ιδέες και έχουν δώσει υπόβαθρο σε ανύπαρκτες κακίες των ανθρώπων για να θεωρούν τους εαυτούς τους ομιλούντα ζώα και παράλογες οντότητες που ζουν σχετικά καλά χάρη των νομικών θρησκευτικών και ηθικών αρχών (όπως τις ονομάζουν ξεδιάντροπα).
Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του Άρχοντα καθώς σκέφτηκε πόσο α-δύναμοι και φοβισμένοι θα είναι όλοι αυτοί οι υπ-άνθρωποι μόλις μείνουν μόνοι τους , μέσα στον περιορισμό τους , άξιοι λύπησης αλλά όχι και βοήθειας από τις φωτεινές δυνάμεις.
Αυτό που τον απασχολούσε πιο πολύ ήταν το θέμα των βαθιά παραπλανημένων ανθρώπων που θα πρέπει να βοηθηθούν πρώτα από τους γήινους συνάνθρωπους τους για να μπορέσει και ο ίδιος και τα «παιδιά» του να τους βοηθήσουν. Έλπιζε ότι δεν θα ήταν τελικά πολλοί αυτοί που δεν θα πίστευαν στον εαυτό τους και τους συν-ανθρώπους τους και θα έμεναν πιστοί στους γκρίζους/ερπετοειδής και τις παρα-νοϊκές ιδέες τους . Εξαιτίας τους κάποιες στιγμές α-δυναμίας σκεπτόταν ότι ίσως θα έπρεπε να «σπάσει» κι αυτός την συμ-φωνία που έκανε και να πράξει ένα σημάδι για την επερχόμενη έλευση των Ολύμπιων δυνάμεων του Φωτός. Αλλά η καθαρή σκέψη του έδινε πάντα το ίδιο αποτέλεσμα , δεν θα επιτύχαινε κάτι με αυτό , οι συνειδητοποιημένοι Άνθρωποι ΔΕΝ το έχουν πραγματικά ανάγκη γιατί ξέρουν ότι το ΦΩΣ είναι πάντα παρών μέσα τους ,η έλλειψη που υπάρχει στους παραπλανημένους «δημιουργεί» το σκοτάδι που είναι πρώτα μέσα τους και εξαπλώνεται και στην υλική διάσταση. Αντίθετα οι παραπλανημένοι μπορεί και να το αντιμετωπίσουν εχθρικά γιατί εκεί θα πάει το μυαλό τους λόγο του εγωισμού τους και τέλος οι γκρίζοι μάλλον θα το χρησιμοποιήσουν για να σπείρουν πάλι το χάος.
Ευ-τυχώς η αρμονία και η ισορροπία του συν-πάντος θα έρθει για ΟΛΟΥΣ , είτε το θέλουν είτε όχι . Η επιβολή της παρά-νοιας θα σταματήσει γιατί απλά το ΦΩΣ όπου υπάρχει θα διαλύσει το σκοτάδι ! Αυτοί που θέλουν να μείνουν στο σκοτάδι θα μείνουν και όλοι θα έχουν αυτό που θέλουν. Δεν θα ήθελε να επιβάλει το καλό σε όποιον δεν το θέλει γιατί θα έπαυε να είναι καλό ! Όποιος θέλει να δημιουργήσει , δημιουργεί και όποιος θέλει να καταστρέφει και να εκμεταλλεύεται άλλες οντότητες θα το κάνει . Κρίμα που ο εγωισμός θα οδηγήσει τελικά στην μοναξιά του υποτιθέμενου ισχυρού που θα χάσει τους συν-ανθρώπους του και την κοινωνία της Αρμονίας του Φωτός. Πολλοί λίγοι από αυτούς τελικά θα διορθώσουν την πορεία τους και θα μπορέσουν να βρουν το Φως μέσα τους και να γίνουν ένα αυτό. Αλλά οι περισσότεροι θα μείνουν να αλληλοκαταστρέφονται από τον εγωισμό τους και την μοναξιά τους που ΠΟΤΕ δεν θα ικανοποιείται.
Και αφού «κριθεί» πια η Γη θα αρχίσει πάλι η ιστορία της διαδικασίας εντοπισμού του καταφυγίου των σκοτεινών δυνάμεων που θα κρυφτούν σε κάποια «γωνιά» του κόσμου που δεν θα τους «βλέπουμε» όπως δεν φαίνονται τα σκοτάδια όσο είσαι στο φως ! Τι κρίμα που θα βρουν πάλι κάποιες «νεότερες» οντότητες να εκμεταλλευτούν , να πάρουν την δύναμη τους και να τους έχουν σκλάβους αλυσοδεμένους με τον εγωισμό και πειθήνια όργανα τους που θα διαγωνίζονται για την υποτιθέμενη ανωτερότητα που μπορούν να προσφέρουν τα υλικά αγαθά. Σκεπτόμενος αυτά ο λογισμός του γύρισε στα λόγια του «θνητού» Έλληνα που ζούσε τότε με το όνομα Επίκουρος και έλεγε «όσο έχω ψωμί και νερό μπορώ να συναγωνιστώ τον Δια σε ευτυχία».
Πόσο σιγουριά έδιναν στον Άρχοντα αυτές οι σκέψεις/αναμνήσεις μιας εποχής που πολλοί άνθρωποι έψαχναν και έβρισκαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τον «δρόμο» για την ολοκλήρωση του πνεύματος που έχουν όλα τα πλάσματα άσχετα από την καταγωγή τους. Πόση δύναμη κρύβεται στους Ανθρώπους που θα ξυπνήσουν επιτέλους από την εικονική φυλακή τους ! Ήδη οι άμεσοι απόγονοι του και απόγονοι των παιδιών του , οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με την αρχή του τέλους της σκοτεινής εποχής. Εκεί στην Ελλάδα πίστευε ότι θα άρχιζε να λάμπει το φως της κοινής αρμονικής πραγματικότητας που περιμένει την Ανθρωπότητα και θα μεταδίδονταν παντού στην Γη μέσο αφυπνισμένων ανθρώπων που ήδη εργάζονται για το κοινό καλό , και στο ηλιακό σύστημα που έχει την δυνατότητα να γίνει καινούργια πατρίδα των δυνάμεων της Αρμονίας και του Φωτός.
Με την ανανέωση και ισχυροποίηση αυτών των δυνάμεων , με τους Ανθρώπους της Γης και την καινούργια Πατρίδα ίσως να τέλειωνε και αυτή η συνεχόμενη καταπίεση κάποιων πλασμάτων από τους σκοτεινούς και να κυριαρχούσε το Φως παντού στο συν-παν αφήνοντας τους σκοτεινούς στις παρυφές της δημιουργίας να ζουν μαζί στο χώρο αλλά και ο καθένας μόνος του με τον εγωισμό του και την ψευτοανωτερότητα του στην ψυχή που θα έχει για σκλάβο πια το ίδιο τους το πνεύμα.
Θνητός.
8-Σεπτεμβρίου-2011