Ένα ερώτημα που ακούς ολοένα και περισσότερο, καθώς περνούν οι μέρες και φτάνει η στιγμή που από την πλατφόρμα της Noble Energy στο Οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ θα βυθιστεί το γεωτρύπανο για την πρώτη διερευνητική διάτρηση.
Αν ήμασταν ένα νησί κάπου στον Ειρηνικό, ίσως η στιγμή της πρώτης γεώτρησης να ήταν ιστορική με όλη τη μεγαλοσύνη της λέξης. Φευ! Είμαστε ένα νησί ημικατεχόμενο από την Τουρκία και εν τω μέσω μιας περιοχής, αυτής της Ανατολικής Μεσογείου, που στην κυριολεξία φλέγεται από τοπικές και όχι μόνο διενέξεις.
Ο φυσικός χώρος, πλέον, της Κύπρου ως χώρας-μέλους της Ε.Ε. θα ήταν το ΝΑΤΟ, έλα όμως που η αριστερή κυβέρνησή μας δεν το πάει το ΝΑΤΟ. Πώς κατορθώνουμε πλέον να διαχωρίζουμε αυτό που κάποτε και υπό άλλες συνθήκες βροντοφωνάζαμε, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», σε καλή ΕΟΚ ή Ε.Ε. και κακό ΝΑΤΟ, είναι δύσκολο πια να το συλλάβει ο νους, για λόγους που ιδιαίτερα σήμερα γίνονται εντελώς προφανείς. Αν ήμασταν Ε.Ε. και ΝΑΤΟ δεν θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για την Τουρκία να μας γυροφέρνει σαν να ήμασταν μπακλαβάς μιας μπουκιάς;
Ακόμα καλύτερο θα ήταν βέβαια να μπαίναμε στην Ε.Ε. με λυμένο το Κυπριακό, αλλά πού τέτοια σοφία. Όπως και να έχουν τα πράγματα, όπου πας κι όπου σταθείς σήμερα ακούς αναλύσεις για την εκρηκτική κατάσταση στην περιοχή. Ακούς αυτόκλητους αναλυτές να λένε ότι τώρα που είναι στο πλευρό μας το Ισραήλ θα πρέπει να του δώσουμε και βάση να σταθμεύει τα αεροπλάνα του και ναύσταθμο να ναυλοχούν τα πλοία του και το πρόβλημά μας θα λυθεί μια κι όξω. Άλλοι ονειρεύονται μία σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ για να πάρει ένα μάθημα η Τουρκία, λες κι εμείς που θα βρεθούμε στη μέση, αν συμβεί κάτι τέτοιο, απλώς θα παρακολουθούμε το ματς λες και πρόκειται για Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι όμως κι εκείνοι που επικαλούνται προφητείες, όπως ο κύριος προχθές στο εστιατόριο, που έλεγε ότι «ο γέροντας Παΐσιος είχε προφητεύσει ότι το 2012 θα γίνει μεγάλος πόλεμος και θα καταστραφεί η Τουρκία από το ξανθό γένος, δηλαδή από τους Ρώσους, που θα ελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο!». Μέγας είσαι κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου, όπως έλεγε και η γιαγιά μου η Χαραλαμπία!
Τέλος πάντων. Στο ερώτημα αν θα γίνει πόλεμος στην περιοχή μας, εξαιτίας των γεωτρήσεων Ισραήλ και Κύπρου για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ των δύο χώρων, δεν μπορεί –θεωρώ– να υπάρξει ασφαλής απάντηση. Όμως υπάρχουν στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρά συμπεράσματα. Στοιχεία όπως αυτά που υποδεικνύουν σοβαροί διπλωματικοί αναλυτές στην Αθήνα, την Ουάσινγκτον, ακόμα και στη Μόσχα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι η Άγκυρα προσπαθεί με τη δημιουργία θερμού κλίματος στην περιοχή να εξασφαλίσει δεσπόζουσα θέση στην περιοχή προωθώντας τους γενικότερους στρατηγικούς στόχους της και πως δεν είναι στα σχέδια της σύρραξη με το Ισραήλ. Κι αυτό γιατί γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ αν βρεθούν στο σημείο που θα πρέπει να διαλέξουν μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, θα επιλέξουν σίγουρα το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα παίζοντας ένα τόσο σκληρό και επικίνδυνο παιχνίδι η Άγκυρα μένει κατά μεγάλο βαθμό εκτεθειμένη, καθόσον έχει ανοίξει πολλά μέτωπα, ενώ οι σύμμαχοί της είναι δυσαρεστημένοι με τους λεονταρισμούς της και τους είναι δύσκολο να την υποστηρίξουν σε αυτό που κάνει.
Την ίδια στιγμή αναλυτές στην Τουρκία τονίζουν ότι και ο ίδιος ο πολύς, Ταγίπ Ερντογάν, γνωρίζει ότι οι λεονταρισμοί του δημιουργούν κι ένα πραγματικό κίνδυνο σύγκρουσης καθότι είναι τοις πάσι γνωστό ότι το Ισραήλ δεν θα δυσκολευτεί αν η Τουρκία πατήσει «κόκκινη γραμμή» να αντιδράσει γι’ αυτό και δεν θα δοκιμάζει την υπομονή του Τελ Αβίβ. Εξ ου και ο αρχηγός της τουρκικής αντιπολίτευσης με ειρωνεία δήλωσε ότι αν τα πλοία του τουρκικού ναυτικού πάνε στη Γάζα θα φιλήσει τον Ερντογάν στο μέτωπο.
Γι’ αυτούς και για πολλούς άλλους συναφείς λόγους, η Τουρκία –θεωρώ– ότι δεν επιδιώκει τον πόλεμο στην περιοχή. Εκείνο που επιδιώκει είναι να εξασφαλίσει μια θέση στο τραπέζι που θα στηθεί αργά ή γρήγορα για το μοίρασμα της πίτας.
Πηγή: