Για άλλους "λεφτά υπάρχουν";

της Ελίνας Γαληνού
Η κοινή λογική γνωρίζει ότι πράξεις όπως η χρηματική βοήθεια προς συνανθρώπους ή κοινωνίες και κράτη με τα οποία, έστω διατηρούνται κάποιες σχέσεις αλληλουποστήριξης, δίνεται από το περίσσευμα. Η Ελλάδα, εν καιρώ ειρήνης φρόντιζε πάντοτε να δίνει το παρών όταν άλλα κράτη βίωναν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ή να είναι συνεπής σε υποχρεώσεις που απορρέουν από σχετικές συμβάσεις αλληλεγγύης. Πόσο όμως μπορεί να το κάνει και τώρα; Είναι μάλλον ευνόητη η απάντηση για όσους έχουν φυσικά, επαφή με την πραγματικότητα. Η χώρα μας δυστυχώς, αυτή τη στιγμή βρίσκεται ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες του υπέρογκου χρέους της και των δανειακών της δεσμεύσεων, όπως τις αποδέχτηκαν οι κυβερνώντες της χωρίς να ρωτήσουν κάν τον ελληνικό λαό.
Επομένως, εννοείται ότι μόνο χρήματα δεν μπορεί να προσφέρουμε αυτόν τον καιρό σε άλλες χώρες.
Δυσάρεστο βέβαια να αδυνατείς να είσαι συνεπής με τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις, αλλά...συμβαίνει. Και όταν συμβαίνουν τόσο δυσάρεστα γεγονότα μέσα στη χώρα, η βαρύτητα της κοινωνικής παρουσίας προς τα έξω, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό άλλωστε έχει επικαλεστεί και η κυβέρνηση όταν κλείνει ελληνικά προξενεία ή αποστερεί κονδύλια από ελληνικές πρεσβείες, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πληρώσουν ακόμα και το ρεύμα. Πώς όμως συμβιβάζονται αυτές οι πραγματικότητες με μια άλλη, όπου το υπουργείο Εξωτερικών δίνει εντολές εκταμίευσης συνολικού ποσού 32 εκ. δολλαρίων (ναί καλά ακούσατε), για τον λαό του Τσάντ, για τις αρνητικές επιδράσεις των αερίων μαζών μας στο κλίμα π.χ της Σαγκάης ή στους αναξιοπαθούντες του Κογκό και της Σομαλίας; Σημειωτέον ότι αυτά τα 32 εκ. δολλάρια, απαρτίζονται από διάφορα ποσά που εκταμιεύτηκαν το τελευταίο εξάμηνο του 2011 μόνο! Δηλαδή, αν αναζητήσουμε τι έχει δαπανηθεί για ανάλογους σκοπούς την τελευταία (μοιραία) διετία από την Ελλάδα, μπορεί και να συγκεντρώσουμε τα 7δις που ζητάει τώρα η τρόικα ως το τέλος του χρόνου...
Και όμως, αυτά τα 7δις η κυβέρνηση προσπαθεί με φοβέρες, απειλές και καρατομήσεις, να συγκεντρώσει από τον ελληνικό λαό. Εναν λαό, τον οποίο καταδιώκουν αδίκως πλέον, καταργώντας του όχι απλά τα κεκτημένα κοινωνικά του δικαιώματα, αλλά και το ύστατο δικαίωμα της ελπίδας για το αύριο. Να πληρώσει ο κοσμάκης από τις οικονομίες του τους απάνθρωπους φόρους, να τον πετάνε στο δρόμο λίγο πριν τη σύνταξη, να του κόβουν πληρωμένες εισφορές και παράλληλα, το κράτος να προβαίνει σε δαπάνες σαν τις προαναφερθείσες; Και καλά αυτές, γιατί υπάρχουν και άλλες εξωφρενικότερες που δεν έχουν κάν σχέση με την "ανθρωπιστική παρουσία της Ελλάδας στο εξωτερικό". Αλλά περί αυτών, όλος ο κόσμος πλέον αντιλαμβάνεται πόσο κοστίζει η κάθε μετακίνηση με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο ας πούμε, ή πόσα πληρώνουμε για τους διάφορους ξένους συμβούλους για να μας "νοικοκυρεύουν" ...
Κάτι τέτοια δεν γινόντουσαν και στην περίοδο της Κατοχής, ή...τα παραλέμε;


πηγη

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

Related Post