Μέσα από τις δικές τους ιστορίες, το αφηρημένο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης γίνεται συγκεκριμένο. Γίνεται σαφής η εικόνα της κατάστασης μετά την ιδιωτικοποίηση βασικών αγαθών, όπως η παροχή νερού, η ηλεκτρική ενέργεια, οι δημόσιες μεταφορές, και η δημόσια υγειονομική περίθαλψη.
Τα γεγονότα που παρακολουθούμε άλλοτε παίρνουν τραγικές διαστάσεις, άλλοτε προκαλούν γέλιο, αλλά πάντα λειτουργούν ενθαρρυντικά για όσους έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τις αρνητικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων.
Επιπτώσεις των αποφάσεων που υπαγορεύονται από τους απρόσωπους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), για τους οποίους οι άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από αριθμούς… Tο ντοκιμαντέρ του Florian Opitz “Το μεγάλο ξεπούλημα – Der Grosse Ausverkauf (2007)“, δίνει λοιπόν μια εικόνα από το τι επιφέρει η ιδιωτικοποίηση σημαντικών και πολύτιμων αγαθών, όπως συμβαίνει ας πούμε με την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων (πχ στις Φιλιππίνες), του ηλεκτρικού ρεύματος (πχ στη Νότιο Αφρική) και των μέσων μαζικής μεταφοράς (πχ των φημισμένων τρένων στην Βρετανία) αλλά και του νερού (πχ στην Βολιβία –που απαγορεύεται και να χρησιμοποιήσεις αυτό το νερό που κυλάει “εκτός δικτύου”!).
Όλες αυτές οι καταστάσεις με τις αβάσταχτες χρεώσεις για αυτά τα αγαθά αλλά και της ταυτόχρονης αδιαφορίας των εταιρειών για την σωστή συντήρηση/λειτουργία έναντι του κέρδους (πχ των σιδηροδρομικών δικτύων που η συντήρησή τους πέρασε από εργολάβους σε υπεργολάβους… κλπ) αποτελούν άμεσο ή έμμεσο κίνδυνο για την ζωή των κατοίκων αυτών των χωρών και περιγράφονται από τους ίδιους… μόνο που μερικές εικόνες λένε περισσότερα. (Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ)… AYTO AKΡΙΒΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ, ΜΕ ΤΑΧΙΣΤΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.)
Ramnousia