Voltaire Network
14 Απριλίου 2013
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Στη Μόσχα, η φιλοδυτική «ιντελιγκέντσια» βλέπει τον πόλεμο στη Συρία σαν μια μακρινή σύγκρουση, στα πλαίσια της οποίας το Κρεμλίνο έχει ευθυγραμμίσει την χώρα με λάθος συμμάχους, μόνο και μόνο για να διατηρήσει μια άχρηστη ναυτική βάση στην Ταρτούς.
Αντίθετα, ο Putin βλέπει τον πόλεμο σαν ένα επεισόδιο στα πλαίσια μιας διαμάχης η οποία, αν λάβουμε υπ’ όψιν το «δόγμα Μπρεζίνσκι», έχει τις ρίζες της στο 1978, όταν ο μεγάλος συνασπισμός των Δυτικών με τον ισλαμισμό καταφέρθηκε για πρώτη φορά εναντίον της ΕΣΣΔ και στη συνέχεια εναντίον της Ρωσίας. Για το Κρεμλίνο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι τζιχαντιστές, που έμαθαν να «λύνουν και να δένουν» στη Μέση Ανατολή, θα συνεχίσουν προσεχώς τις καταστροφικές επιχειρήσεις τους στην Τσετσενία, την Ινγκουσετία και τοΝταγκεστάν. Από αυτή την άποψη, την πτώση της Συρίας θα πρέπει λογικά να διαδεχθεί η αναμενόμενη ανάφλεξη στον ρωσικό Καύκασο. Ως εκ τούτου, η στήριξη των Ρώσων στην Συρία δεν είναι κάποιο εκκεντρικό καπρίτσιο μιας μεγάλης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης, αλλά μια επιτακτική ανάγκη εθνικής ασφάλειας.
Δεδομένου αυτού του σκεπτικού, οι προσδοκίες του Κρεμλίνου όσον αφορά στο Συριακό καθίστανται ακόμη μεγαλύτερες.
Κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων που πήρα από διάφορα μέλη της ρωσικής ηγεσίας στα πλαίσια της πρόσφατης επίσκεψής μου στη Μόσχα, άκουσα αρκετές επικρίσεις, τις οποίες σας παραθέτω:
1 – Η Μόσχα δεν κατανοεί για ποιο λόγο η Δαμασκός δεν έχει αναλάβει καμία νομική και διπλωματική δράση προκειμένου να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Ο υπουργός Εξωτερικών της Συρίας υιοθετεί αμυντική στάση κάθε φορά που δέχεται επιθετικά «πυρά» από το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Γενεύη και μοιάζει ανίκανος να υπερασπιστεί την εικόνα της χώρας του. Θα μπορούσε εύκολα να αντιστρέψει αυτή την τάση, φέρνοντας μια καταγγελία κατά των επιτιθεμένων του ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, όπως συνέβη κάποτε με θετικά αποτελέσματα από τη Νικαράγουα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Φυσικά, ο στόχος δεν θα πρέπει να είναι μια καταδίκη των όσων διαδραματίζονται στη Συρία σήμερα από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία - ένας στόχος ο οποίος θα μπορούσε ενδεχομένως να επιτευχθεί μόνο μετά από τρία με τέσσερα χρόνια προσπάθειας και συνεχούς διαλόγου – αλλά, προς το παρόν, να αντιστραφεί η εσφαλμένη ρητορική του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Την κατάθεση της εν λόγω καταγγελίας θα πρέπει να διαδεχθεί μια επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, η οποία θα προβάλλει το δικαίωμα της ηγεσίας της Συρίας να αντιδρά, υπερασπιζόμενη την χώρα απέναντι σε μια προέλαση εισβολέων. Η επιστολή αυτή θα δώσει τη δυνατότητα στιςνεοσύστατες ομάδες Σύριων εθελοντών μαχητών, οι οποίες έχουν δηλώσει πρόθυμες να συνδράμουν τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, να αναλάβουν τη δική τους δράση, από το Λονδίνο μέχρι την Ντόχα.
2 - Πολλοί υποστηρικτές του Vladimir Putin έχουν γίνει θαυμαστές του Bashar al-Assad, στον οποίο βλέπουν τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Κρεμλίνο, για το οποίο η στάση που υιοθέτησε ο Assad είναι τόσο δικαιολογημένη όσο και νόμιμη, θα τον στηρίξει μέχρι το τέλος της θητείας του. Ωστόσο, κάποια μέλη της ρωσικής ηγεσίας με τα οποία συνομίλησα, αμφισβητούν τη βούληση του προέδρου της Συρίας να κυβερνήσει τη χώρα του καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης και μετά από αυτήν. Παρατηρούν ότι, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις που του έγιναν, ο Bashar al-Assad δεν έχει διαμορφώσει ένα πολιτικό πρόγραμμα για το μέλλον της χώρας. Μέχρι στιγμής, οι Ρώσοι αυτοί αξιωματούχοι δεν έχουν ιδέα για τις επιλογές του Σύριου ηγέτη όσον αφορά στην οικονομική πολιτική, την κοινωνική πολιτική, τον πολιτισμό και άλλα θέματα. Θεωρούν ότι είναι ικανός να εγγυηθεί μια πολυθρησκευτική κοινωνία, πλουραλιστική και σύγχρονη, αλλά αμφιβάλλουν για τις προθέσεις του να προχωρήσει παραπέρα και να γίνει αυτός που θα αναμορφώσει και να ανασυγκροτήσει τη χώρα του, αφού αποκατασταθεί η ειρήνη.
3 - Τέλος, στο Κρεμλίνο εξακολουθεί να ισχύει η ακλόνητη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του Συριακού Αραβικού Στρατού και του Στρατού της Εθνικής Άμυνας. Σημειωτέον ότι η Δαμασκός δεν έχει χάσει ούτε μια μάχη εναντίον των μισθοφόρων τζιχαντιστών «Κόντρας», αλλά οι τελευταίοι έχουν εξασφαλίσει περιστασιακά κάποιες θέσεις χωρίς να προηγηθεί μάχη, όπως φάνηκε και από την προδοσία στην Raqqa. Ως εκ τούτου, το συριακό κράτος είναι σε θέση να αντέξει για όσο διάστημα απαιτείται για την επίτευξη μιας περιφερειακής ρωσο-αμερικανικής συμφωνίας ειρήνης. Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να αποκλειστεί η πιθανότητα μιας ξαφνικής κατάρρευσής του, ως αποτέλεσμα προδοσίας.
Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους οι Ρώσοι αξιωματούχοι που συνάντησα είναι εξαιρετικά ανήσυχοι για την έλλειψη ασφάλειας γύρω από τον Bashar al-Assad, την οποία έθεσαν σε δοκιμασία κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης που παραχώρησε στην κατοικία του σε μια αντιπροσωπεία Ρώσων διπλωματών. Ένας επισκέπτης, αγνοώντας τις οδηγίες που είχαν δοθεί στην είσοδο, είχε επάνω του το κινητό του καθ 'όλη την συνεδρίαση. Το τηλέφωνο χτύπησε δύο φορές χωρίς να υπάρξει καμία παρέμβαση από την φρουρά ασφαλείας. Γνωρίζουμε ότι οι συριακές μυστικές υπηρεσίες απέτρεψαν αρκετές απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Σύριου προέδρου, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν από κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά είναι σαφές ότι η προσωπική ασφάλεια του δεν είναι εξασφαλισμένη. Κάποιοι, μάλιστα, από τους αξιωματούχους με τους οποίους ήρθα σε επαφή υποστηρίζουν ότι η Ρωσία παίρνει μεγάλο ρίσκο με το να υποστηρίζει έναν ηγέτη που μπορεί να δολοφονηθεί με τόσο μεγάλη ευκολία.
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ