Πόλεμος κατά της δημοκρατίας Ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους
Η ιστορία της εκμετάλλευσης της Λατινικής Αμερικής από τις ΗΠΑ τα τελευταία 50 χρόνια, καθώς και η πραγματική ιστορία της επιχείρησης για την πραξικοπηματική ανατροπή του Ούγκο Τσάβεζ, το 2002, καταγράφεται στο ντοκιμαντέρ του John Pilger.
Το πρώτο ντοκιμαντέρ για το σινεμά του βραβευμένου Αυστραλού δημοσιογράφου John Pilger, εξετάζει τη σχέση της Ουάσιγκτον με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία και η Χιλή, τόσο στις μέρες μας όσο και στις τελευταίες δεκαετίες.
Χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό το ντοκιμαντέρ (παραγωγής 2007) καταδεικνύει πώς, με αλλεπάλληλες φανερές ή αφανείς επεμβάσεις, οι ΗΠΑ ανέτρεψαν στην περιοχή μια σειρά εκλεγμένων κυβερνήσεων, από τη δεκαετία του '50 κι έπειτα. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Χιλιανός πρόεδρος Salvador Allende, για παράδειγμα, εκτοπίστηκε από την εξουσία το 1973 από τη στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Αγκούστο Πινοσέτ. Το πραξικόπημα υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ. Η Γουατεμάλα, ο Παναμάς, η Νικαράγουα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ είναι χώρες στις οποίες εισέβαλαν οι ΗΠΑ.
O John Pilger συνομιλεί με αρκετούς πρώην πράκτορες της CIA που πήραν μέρος σε συντονισμένες μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντία σε χώρες της περιοχής. Ερευνά την οργάνωση «School of the Americas» (η οποία μετονομάσθηκε σε «Western Hemisphere Institute for Security Cooperation») στη στρατιωτική βάση Fort Benning της Πολιτείας Georgia, όπου οι βασανιστές του καθεστώτος Πινοσέτ εκπαιδεύτηκαν μαζί με τυράννους και διοικητές «ομάδων θανάτου» (death squads) από την Αϊτή, το Ελ Σαλβαδορ, τη Βραζιλία και την Αργεντινή.
Το φιλμ αποκαλύπτει την πραγματική ιστορία πίσω από την απόπειρα ανατροπής του προέδρου της Βενεζουέλας Ουγκο Τσάβεζ το 2002, εξηγώντας πώς ο λαός των παραγκουπόλεων (barrios) της πρωτεύουσας επέβαλε την επιστροφή του εκτοπισμένου προέδρου στη εξουσία.
Ταυτόχρονα εξετάζεται η ευρεία ανοδική πορεία λαϊκών κυβερνήσεων στη Νότια Αμερική με γηγενείς προέδρους, οι οποίοι επιδιώκουν την απελευθέρωση από τα δεσμά της Ουάσιγκτον και μια πιο δίκαιη αναδιανομή του φυσικού πλούτου της ηπείρου.
Όπως αναφέρει ο John Pilger: «Το ντοκιμαντέρ αφορά στον αγώνα των ανθρώπων να αποδεσμευτούν από μια σύγχρονη μορφή σκλαβιάς». Αυτοί οι άνθρωποι, λέει, «περιγράφουν έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που θέλουν να βλέπουν οι Αμερικανοί πρόεδροι, έναν κόσμο που κρίνεται είτε ως χρήσιμος ή ως αναλώσιμος. Περιγράφουν τη δύναμη του θάρρους και της ανθρωπιάς ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν έχουν παρά ελάχιστα υλικά αγαθά. Επαναπροσδιορίζουν ευγενείς λέξεις όπως δημοκρατία, ελευθερία, απελευθέρωση, δικαιοσύνη, προασπίζοντας έτσι τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όλων μας, σε έναν πόλεμο εναντίον όλων μας».
Το ντοκυμαντέρ War on Democracy κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στα One World Awards του 2008.
Το πόρισμα της κριτικής επιτροπής έγραφε: «Τα μέλη της κριτικής επιτροπής επέλεξαν τον νικητή αυτού του βραβείου με βάση τα εξής έξι κριτήρια: τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, τη θετική του πρόσληψη του από το ευρύ κοινό, τον βαθμό στον οποίο περιλαμβάνει τη φωνή του αναπτυσσόμενου κόσμου, το υψηλό επίπεδο δημοσιογραφίας και παραγωγής, την επιτυχία του να μεταδώσει τις επιπτώσεις που έχουν οι ενέργειες των κατόχων του παγκόσμιου πλούτου στη ζωή των φτωχών, και το κατά πόσο εφιστά την προσοχή σε πιθανές λύσεις. Το μοναδικό ντοκιμαντέρ που πληρούσε όλα τα κριτήρια, ήταν το 'The War on Democracy' του John Pilger».
Το πρώτο ντοκιμαντέρ για το σινεμά του βραβευμένου Αυστραλού δημοσιογράφου John Pilger, εξετάζει τη σχέση της Ουάσιγκτον με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία και η Χιλή, τόσο στις μέρες μας όσο και στις τελευταίες δεκαετίες.
Χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό το ντοκιμαντέρ (παραγωγής 2007) καταδεικνύει πώς, με αλλεπάλληλες φανερές ή αφανείς επεμβάσεις, οι ΗΠΑ ανέτρεψαν στην περιοχή μια σειρά εκλεγμένων κυβερνήσεων, από τη δεκαετία του '50 κι έπειτα. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Χιλιανός πρόεδρος Salvador Allende, για παράδειγμα, εκτοπίστηκε από την εξουσία το 1973 από τη στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Αγκούστο Πινοσέτ. Το πραξικόπημα υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ. Η Γουατεμάλα, ο Παναμάς, η Νικαράγουα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ είναι χώρες στις οποίες εισέβαλαν οι ΗΠΑ.
O John Pilger συνομιλεί με αρκετούς πρώην πράκτορες της CIA που πήραν μέρος σε συντονισμένες μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντία σε χώρες της περιοχής. Ερευνά την οργάνωση «School of the Americas» (η οποία μετονομάσθηκε σε «Western Hemisphere Institute for Security Cooperation») στη στρατιωτική βάση Fort Benning της Πολιτείας Georgia, όπου οι βασανιστές του καθεστώτος Πινοσέτ εκπαιδεύτηκαν μαζί με τυράννους και διοικητές «ομάδων θανάτου» (death squads) από την Αϊτή, το Ελ Σαλβαδορ, τη Βραζιλία και την Αργεντινή.
Το φιλμ αποκαλύπτει την πραγματική ιστορία πίσω από την απόπειρα ανατροπής του προέδρου της Βενεζουέλας Ουγκο Τσάβεζ το 2002, εξηγώντας πώς ο λαός των παραγκουπόλεων (barrios) της πρωτεύουσας επέβαλε την επιστροφή του εκτοπισμένου προέδρου στη εξουσία.
Ταυτόχρονα εξετάζεται η ευρεία ανοδική πορεία λαϊκών κυβερνήσεων στη Νότια Αμερική με γηγενείς προέδρους, οι οποίοι επιδιώκουν την απελευθέρωση από τα δεσμά της Ουάσιγκτον και μια πιο δίκαιη αναδιανομή του φυσικού πλούτου της ηπείρου.
Όπως αναφέρει ο John Pilger: «Το ντοκιμαντέρ αφορά στον αγώνα των ανθρώπων να αποδεσμευτούν από μια σύγχρονη μορφή σκλαβιάς». Αυτοί οι άνθρωποι, λέει, «περιγράφουν έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που θέλουν να βλέπουν οι Αμερικανοί πρόεδροι, έναν κόσμο που κρίνεται είτε ως χρήσιμος ή ως αναλώσιμος. Περιγράφουν τη δύναμη του θάρρους και της ανθρωπιάς ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν έχουν παρά ελάχιστα υλικά αγαθά. Επαναπροσδιορίζουν ευγενείς λέξεις όπως δημοκρατία, ελευθερία, απελευθέρωση, δικαιοσύνη, προασπίζοντας έτσι τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όλων μας, σε έναν πόλεμο εναντίον όλων μας».
Το ντοκυμαντέρ War on Democracy κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στα One World Awards του 2008.
Το πόρισμα της κριτικής επιτροπής έγραφε: «Τα μέλη της κριτικής επιτροπής επέλεξαν τον νικητή αυτού του βραβείου με βάση τα εξής έξι κριτήρια: τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, τη θετική του πρόσληψη του από το ευρύ κοινό, τον βαθμό στον οποίο περιλαμβάνει τη φωνή του αναπτυσσόμενου κόσμου, το υψηλό επίπεδο δημοσιογραφίας και παραγωγής, την επιτυχία του να μεταδώσει τις επιπτώσεις που έχουν οι ενέργειες των κατόχων του παγκόσμιου πλούτου στη ζωή των φτωχών, και το κατά πόσο εφιστά την προσοχή σε πιθανές λύσεις. Το μοναδικό ντοκιμαντέρ που πληρούσε όλα τα κριτήρια, ήταν το 'The War on Democracy' του John Pilger».
Πηγή:
ΡαμνουσίαΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ