Επειδή αυτές οι μέρες είναι μέρες που μας έρχονται στο νου γνωστές παραβολές, έχουμε κι εμείς να πούμε μια παραβολή.
Ήταν λοιπόν δύο κράτη με άσωτες κοινωνικοπολιτικές ηγεσίες, οι οποίες είχαν εκμαυλίσει και διαφθείρει τους ίδιους τους λαούς τους. Και τα δύο κράτη είχαν δανειστεί και είχαν κατασπαταλήσει πολλά χρήματα, με αποτέλεσμα να φτάσουν κάποια στιγμή να χρωστούν πολλά σε δανειστές από τους οποίους είχαν δανειστεί. Όπως ήταν φυσικό, τα πολλά δάνεια από το ένα μέρος και η κατασπατάληση των δανεικών σε μη παραγωγικούς τομείς από την άλλη, οδήγησαν και τα δύο κράτη σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους. Ήρθαν λοιπόν κάποια στιγμή οι δανειστές και ζήτησαν τα χρήματά τους με κάθε τρόπο. Τα δύο κράτη όμως, δεν αντιμετώπισαν τη νέα αυτή κατάσταση με τον ίδιο τρόπο.
Στο ένα κράτος η κοινωνία είχε τόσο πολύ διαβρωθεί από την κοινωνικοπολιτική της ολιγαρχία, ώστε δεν μπορούσε να αντιδράσει. Οι δανειστές απαίτησαν την κυριότητα επί του κράτους, προκειμένου να ελέγξουν πλήρως την κατάσταση και να πάρουν πίσω τα δανεισθέντα με κάθε τρόπο. Η άφρον πολιτικοκοινωνική ολιγαρχία αυτού του κράτους, η οποία δεν ήθελε με τίποτα να απολέσει τα προνόμοια της εξουσίας, έστω και αν αυτή θα ήταν με την ανοχή και υπό τον έλεγχο των δανειστών, παρέδωσε πλήρως την κυριότητα του κράτους στους δανειστές, ενώ παράλληλα φόβιζε και τρομοκρατούσε την κοινωνία ώστε να την κρατά σε αδράνεια και να μην εξεγερθεί.
Σε ότι αφορά τους δανειστές, αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν φυσικά η ανόρθωση του κράτους, αλλά η αρπαγή οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου, αδιαφορώντας πλήρως για την εξαθλίωση της κοινωνίας. Αφού βρήκαν πρόθυμη πολιτικοκοινωνική ηγεσία να τους παραδώσει την κυριότητα του κράτους και να συνεργαστεί μαζί τους, δεν είχαν λόγο να διαφωνήσουν με τον όρο ότι η τελευταία θα μπορούσε να κρατήσει την κοινωνία σε αδράνεια, γα να μην έχουν προβλήματα. Τα χρήματά τους ήθελαν πίσω. Αυτό το κράτος, δεν μπόρεσε ποτέ να βγει από αυτή τη δίνη. Τελικά δεν άντεξε, κατέρρευσε και έμεινε ως μια αναφορά στα ιστορικά εγχειρίδια.
Στο δεύτερο κράτος η κοινωνία δεν είχε διαβρωθεί ούτε είχε κατακερματιστεί τόσο πολύ όσο στο πρώτο. Μαζεύτηκε λοιπόν συζήτησε και είδε πως ούτε τους δανειστές μπορούσε να αγνοήσει χώνοντας το κεφάλι της στην άμμο, απέναντι στην παγκόσμια Κοινή Γνώμη ούτε όμως μπορούσε και να συνεχίσει με το ίδιο πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο που την έφερε σε αυτή την κατάσταση. Έκανε λοιπόν το εξής:
Έπιασε τους δανειστές που διεκδικούσαν να γίνουν οι νέοι ιδιοκτήτες του κράτους και έκανε μια συμφωνία μαζί τους. Υποσχέθηκε στους δανειστές πως δεν θα χάσουν εκείνα από τα χρήματά τους τα οποία φυσικά χωρίς δική τους απεχθή συνυπαιτιότητα επιβάρυναν το κράτος. Εξήγησε όμως το εξής λογικό. Για να μπορέσει να γίνει κανονικά αυτή η αποπληρωμή, δηλαδή για να παραμείνει το χρέος βιώσιμο, θα έπρεπε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, ώστε και η κοινωνία να μην εξαθλιωθεί και να υπάρξει το ανάλογο περίσσευμα για να εξυπηρετείται το χρέος.
Εξήγησε όμως και το επίσης λογικό, με το οποίο οι δανειστές αφοπλίστηκαν και η παγκόσμια Κοινή Γνώμη συναίνεσε. Για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, θα έπρεπε να αλλάξει το πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο που έφερε το κράτος σε αυτή την κατάσταση. Σ’ αυτό κανείς δεν μπόρεσε να φέρει αντίρρηση. Θα έπρεπε εξήγησε, να περάσει η ανάπτυξη στη βάση της κοινωνίας , τόσο μέσα από την απελευθέρωση της κατευθυνόμενης και ελεγχόμενης οικονομίας από την ίδια διεφθαρμένη πολιτικοκοινωνική ολιγαρχία, όσο και μέσα από την απελευθέρωση της αξίας των πολιτών οι οποίοι είχαν ακυρωθεί από ένα πελατειακό σύστημα που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της ίδιας ολιγαρχίας και των ευνοούμενων από αυτήν. Προκειμένου δηλαδή να ενεργοποιηθεί η κοινωνία θα έπρεπε οι πολίτες να γίνουν συγκυβερνήτες στο κράτος. Ζήτησε λοιπόν από τους δανειστές να της επιτρέψουν να κάνει αυτές τις αλλαγές αρχίζοντας από το ίδιο το πολιτικό σύστημα του κράτους, μέσω του οποίου ελεγχόταν και αδρανοποιούταν η κοινωνία.
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει ένα θαύμα. Το δεύτερο κράτος να ανασυγκροτηθεί, οι πολίτες να αισθανθούν ελεύθεροι, να αποκτήσουν αυτοσεβασμό και να συναισθανθούν την ευθύνη της συγκυβέρνησης του κράτους, να αναπτυχθούν νέες κοινωνικές δυνάμεις παραμερίζοντας την παλιά διεφθαρμένη ολιγαρχία και στο τέλος όχι μόνο να καταφέρνει να πληρώνει τα χρέη του στην ώρα του, αλλά και να ξυπνήσει μέσα στην κοινωνία η παλιά λαμπρή ιστορία της δημοκρατίας που την έκανε γνωστή στον κόσμο και να οδηγηθεί και πάλι στο να δημιουργήσει νέο παγκόσμιο πρότυπο.
Καλό Πάσχα σε όσους πιστεύουν σε παραβολές και σε θαύματα, αλλά και σε όσους δεν πιστεύουν.
Πέτρος Χασάπης
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Related Post
Αφήστε τη Χρυσή Αυγή ΠΡΟΒΑΤΑ! Διαβάστε αυτό που θα έπρεπε να παίζει
παντού ΠΡΩΤΟ! Του Στρατή Μαζίδη.Και πάλι πρώτη είδηση η Χρυσή Αυγή την ώρα που ΝΟΜΟΘΕΤΕΙΤΑΙ η μεγάλη αρπαγή και 
Υποψήφιος για Νόμπελ Ειρήνης ο Πούτιν; Η Διεθνής Ακαδημία Πνευματικής Ενότητας των Λαών του Κόσμου μετά το Πανρωσικό Ίδρυμα Εκπαίδευσης π
Τί έλεγε ο Θουκυδίδης για περιόδους κρίσης όπως η σημερινή - EπίκαιροΚάντε τον κόπο να διαβάσατε το παρακάτω απόσπασμα του Θουκυδίδη και δείτε πόσο αναλυτικοί και σκεπτ- IISCA-Blog: Απώλεια Εθνικής κυριαρχίας...και ίσως και εδαφών;;...Πριν απο μερικές μέρες είχα πληροφορίες πως η Ελλάδα εν μέσω μια ΒΛΑΚΩΔΟΥΣ καμπάνιας για ήδη κατηγο