Ὅπως ἐδήλωσεν προσφάτως ἡ γνωστός διὰ τὴν «σεμνότητὰν» της τὲ ἐπίδοξος ἠθοαποποιός «κυρία» Λένα Κιτσοπούλου, «Οἰ Ἕλληνες μοιάζουν μεταξύ τους». Γνωστή βεβαίως ἔγινε μετά τὴν δήλωσιν της, μέχρι τότε τὴν ἐγνώριζαν μόνον ὁσοι μαῦροι τὴν ἐγάμησαν, ἐάν καὶ ἐφόσον τοὺς εἴχε κάνει κἀποια καλήν ἐντύπωσιν στὸ κρεβάτι, διότι ἔτσι ὅπως την κόβω μᾶλλον δέν εἶναι ἀπό τὶς γυναίκες ποὺ τὶς θυμάται κανείς τ’ ἐπόμενον πρωί. Ἴσως γιαυτό προετίμησεν νὰ βάψει τὰ μαλλία της ξανθά καὶ νὰ μήν τὰ κάνει μαύρα ράστα, μπάς καὶ τὴν θυμάται κάποιος μαῦρος ὡς ξανθή τουλάχιστον…γιατί ὡς γυναίκα, χλωμόν.
Εἶπε λοιπόν:
Εἶπε λοιπόν:
Οι Έλληνες μοιάζουν μεταξύ τους, επειδή ακόμα δεν μάθανε να ανακατεύονται με άλλες φυλές. Είναι ακόμα ρατσιστές και θέλουν να διαιωνιστεί η δική τους φάτσα, ο δικός τους κώλος, κι ας είναι δύο επί δύο, δεν έχει σκεφτεί ποτέ ο Έλληνας πατέρας «μακάρι την κόρη μου να τη γαμούσε ένας ωραίος μαύρος, να βγει και το εγγονάκι μου ωραίο.» Όοοχι. Προτιμάει να διαιωνίσει τη φάτσα του, προτιμάει το εγγονάκι του να γίνει 1.50 μ. στο ύψος, αλλά να του μοιάζει. Στ’ αρχίδια του αν το εγγονάκι δεν θα παίξει ποτέ στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου, αρκεί να του μοιάζει. Να πάρει και το όνομά του. Δεν πα να τον λένε και Παπάρα. Δεν έχει σημασία. Και το εγγόνι θα λέγεται Παπάρας. Οι Παπάρηδες πρέπει να διαιωνίζονται.
Μήν ταράζεσθε, μήν βιάζεσθε, μήν ὀργίζεσθε. Μαζί μας εἶναι ἡ σεμνά κορασίς.
Ἡ λάτρης τοῦ μελανοῦ πέους (δέν βάφει τὰ μαλλία της ξανθά παρά μονάχα ἐπειδή ἀρέσουν στοὺς μαύρους ῥατσιστές, οἱ ὁποῖοι τῆς ἀρέσει νὰ τὴν γαμάνε ὡς λευκή καὶ μάλιστα ξανθομαλλοῦσα) δέν λέγει ψέματα.
Μέσα στὴν ἐπιδοτουμένη ἀπό τοὺς φορείς «ἑλληνικῆς» τέχνης μανίαν της νὰ κάνει πληρωμένα μαθήματα ἀντιῤῥατσισμοῦ, ἐπιβεβαιώνει αὐτό ποὺ χρόνια τώρα θέλουν νὰ ἀμφισβητήσουν οἱ ἀνθελληνικές δυνάμεις.
Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν χρηματοδοτει ἡ Χρυσή Αὐγή γιὰ νὰ λέει τέτοιες ἐξυπνάδες.
Τί ἐπιβεβαιώνει ἡ Κιτσοπούλου;
Τὴν συνέχειαν τοῦ ἔθνους.
• Ὁμοιάζουμε μεταξύ μας.
Ὀρθόν.
• Δέν μάθαμε νὰ ἀνακατευόμαστε μὲ ἄλλες φυλές.
Σωστό καὶ αὐτό. Ὅχι τώρα ἀλλά ἐδῶ καὶ αἰῶνες δέν ἀνακατευόμαστε.
Γιαὐτό ἀκριβῶς κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς οθωμανικρατίας ζούσαμε σἐ ξεχωριστούς μαχαλάδες (στὶς πόλεις) ἤ σὲ ξεχωριστά χωρία ἀπό τοὺς Τούρκους, τοὺς Ἑβραίους, ἀκόμη καὶ τοὐς ὁμοθρήσκους Ἀρμενίους.
Τὴν συνέχειαν τοῦ ἔθνους.
• Ὁμοιάζουμε μεταξύ μας.
Ὀρθόν.
• Δέν μάθαμε νὰ ἀνακατευόμαστε μὲ ἄλλες φυλές.
Σωστό καὶ αὐτό. Ὅχι τώρα ἀλλά ἐδῶ καὶ αἰῶνες δέν ἀνακατευόμαστε.
Γιαὐτό ἀκριβῶς κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς οθωμανικρατίας ζούσαμε σἐ ξεχωριστούς μαχαλάδες (στὶς πόλεις) ἤ σὲ ξεχωριστά χωρία ἀπό τοὺς Τούρκους, τοὺς Ἑβραίους, ἀκόμη καὶ τοὐς ὁμοθρήσκους Ἀρμενίους.
Γιαυτό ὁμοιάζουμε μεταξύ μας. Γιατί ὄσο «πολυπολιτισμική» καὶ ἐάν εἶναι ἡ «κοινωνία» ποὺ ζοῦμε, ἡμεῖς πάντοτε ἐπιλέγομε τὸν δικόν μας πολιτισμόν καὶ τὴν διαιώνισιν τοῦ δικοῦ μας γένους.
Αὐτό εἶναι ποὺ ἐνοχλεῖ. Τοὺς ἐνοχλεῖ ποὺ ὁ «Παπάρης» γεννᾷ «Παπαρίδη, Παπαράκη, Παπαρόπουλο», μία συνήθειαν ποὺ τὴν ἔχουμε ἀπό αἰώνας, ἀρκεῖ νὰ δοῦμε πόσας γενεάς ἀπαριθμεῖ τὸ γένος τῶν Ἀλκμεωνιδῶν , τῶν Ἀτριδῶν καὶ κυρίως τῶν Ἡρακλειδῶν.
Ἀλλάζει λοιπόν τακτικήν ὁ ἀνθελληνικός βόθρος, δέν ἀμφισβητεῖ πλέον τῆν συνέχειαν τοῦ γένους,ἀλλά τὴν ἀπαξιώνει.
Θέλοντας ἤ μή ἡ Κιτσοπούλου ἐπιβεβαιώνει τὴν συνέχεια τοῦ γένους, ἀπλῶς δέν τῆς ἀρέσει. Δέν τὸ γουστάρει τὸ γένος (τὸ ὁποῖον ὅμως παραδέχεται ὅτι ὑπάρχει) καὶ θέλει νὰ τὸ ἀλλάξει, γιαυτό καὶ τὰ ἔβαλε μὲ τὸν Ἥρωα τοῦ Γένους, τὸν Α. Διάκο ποὺ καὶ αὐτός ἐπολέμησεν γιὰ τὴν ἀπελευθερωσιν τοῦ γένους, τοῦ ὑπαρκτού καὶ συνεχοῦς γένους σύμφωνα καὶ μὲ τὴν γνώμιν τῆς γνωστοῦ πλέον ἠθοαποποιοῦ.
Θέλοντας ἤ μή ἡ Κιτσοπούλου ἐπιβεβαιώνει τὴν συνέχεια τοῦ γένους, ἀπλῶς δέν τῆς ἀρέσει. Δέν τὸ γουστάρει τὸ γένος (τὸ ὁποῖον ὅμως παραδέχεται ὅτι ὑπάρχει) καὶ θέλει νὰ τὸ ἀλλάξει, γιαυτό καὶ τὰ ἔβαλε μὲ τὸν Ἥρωα τοῦ Γένους, τὸν Α. Διάκο ποὺ καὶ αὐτός ἐπολέμησεν γιὰ τὴν ἀπελευθερωσιν τοῦ γένους, τοῦ ὑπαρκτού καὶ συνεχοῦς γένους σύμφωνα καὶ μὲ τὴν γνώμιν τῆς γνωστοῦ πλέον ἠθοαποποιοῦ.
Καὶ ἐπειδή νόμιζε ἡ κυρία τοῦ μελανοῦ πέους ὅτι δέν μας ἔπεισε γιὰ τὴν συνέχειαν τοῦ γένους, μᾶς ἔδωσε κι ἄλλα ἐπιχειρήματα, λέγουσα:
Βράδυ στα μπουζούκια. Ο μικρός κλώνος χορεύει το πρώτο του ζεϊμπέκικο. Η οικογένεια χτυπάει παλαμάκια. Ο πατέρας περήφανος, ανοίγει τα χέρια στο πλάι, σαν αετός, και καμαρώνει τον γιο του. Το ζεϊμπέκικο του γιου είναι ολόιδιο με του πατέρα. Ο πατέρας μέσω του γιου, καμαρώνει τον εαυτό του. Ο πατέρας ευτυχισμένος, δεν το ξέρει αυτό. Όπα. Όπα. Άλα.Μπράβο αγόρι μου, έτσι σε θέλω. Σε θέλω μάγκα, σε θέλω ωραίο, σε θέλω μερακλή, μόνο αδερφή δεν σε θέλω. Σε θέλω όπως θέλω εγώ, μαλακισμένο. Όπα. Όπα. Άλα.
Μὰ αὐτό «ἀγαπητή» (μπιάχχχ!!!) Κιτσοπούλου περιγράφεται μὲ μίαν καὶ μόνον ἑλληνικήν λέξιν, ἐάν βεβαίως τὴν γνωρίζεις.
Λέγεται «Παράδοσις». Τὰ ἔθιμα, τὰ ἤθη κλπ λέγονται «πατροπαράδοτα» ἀκριβῶς γιὰ αὐτόν τὸν λόγον ποὺ νομίζεις ὧ δύσμοιρη πὼς ἔχεις τὴν δύναμιν νὰ ἀπαξιώσεις.
Λέγεται «Παράδοσις». Τὰ ἔθιμα, τὰ ἤθη κλπ λέγονται «πατροπαράδοτα» ἀκριβῶς γιὰ αὐτόν τὸν λόγον ποὺ νομίζεις ὧ δύσμοιρη πὼς ἔχεις τὴν δύναμιν νὰ ἀπαξιώσεις.
Μάλιστα δέν ὁμοιάζουμε μόνον ὀπτικῶς. Ὁμοιάζουμε καὶ μετρικῶς δεδομένου ὅτι ὁ δεκαπεντασύλλαβος εἶναι τὸ ἐθνικό μας μέτρο ἀπ΄ ἄκραν σ’ ἄκραν τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Στὴν περίπτωσιν τῆς κυρίας μόνον μία ἀπάντησις ἀρμόζει. Ὁ μῦθος τῆς ἀλώπεκος μὲ τὴν κομμένη οὐρά. Προφανῶς κάποιος μαῦρος ἔκοψεν τὴν οὐράν τῆς ξανθοβαμμέννης ἀλεπούς καὶ προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει ὅτι χωρίς οὐρά εἶναι καλλίτερα.
Ἡ οὐσία εἶναι ὅτι τὰ ἔχουν χαμένα. Δέν ξέρουν ἐάν πρέπει ἤ ὄχι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν συνέχειαν τοῦ γένους.
Τὸ γένος ὅμως έπεβίωσεν μέσα στοὺς αἰῶνες ἀκριβῶς γιατί εἴμαστε ἀνέκαθεν φυλετιστές καὶ ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος κρίνοντες μᾶλλον ὀρθῶς οἱ πρόγονοι μας ἦταν φυλετιστές.
Τὸ γένος ὅμως έπεβίωσεν μέσα στοὺς αἰῶνες ἀκριβῶς γιατί εἴμαστε ἀνέκαθεν φυλετιστές καὶ ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος κρίνοντες μᾶλλον ὀρθῶς οἱ πρόγονοι μας ἦταν φυλετιστές.
Ἐμεῖς τῆς εὐχόμαστε νὰ γεννήσει τὸν Μαυροκιτσόπουλο ποὺ θέλει, νὰ τῆς βγεῖ μικροτσούτσουνος, κοντός, κατάμαυρος με πλακουτσωτή μύτη καὶ μὲ ἕναν κώλο δύο ἐπί δύο. Φυσικά νὰ εἶναι καὶ ἀδελφή.
Ἀς καμαρώσομεν τὸ ἤθος τῆς σεμνᾶς ἠθοπαραποιοῦ.
