…η αναζήτηση της Ελευθέριας
.
Αυτά τα λόγια του, επέφεραν ένα δυνατό κλονισμό στην λογική
του ορθολογισμού μου.
Έμοιαζαν σαν σενάριο, από ταινία επιστημονικής φαντασίας..
Το μυαλό μου , ένα μεγάλο μέρος του, το απέρριπτε πανικόβλητο.
Το σώμα μου, όμως, ήθελε να ερευνήσει το θέμα.
Πήγα σπίτι με «άγριες» διαθέσεις.
Μπήκα μέσα και «σάρωσα» όλα τα αντικείμενα και τις γωνίες,
με μια ‘ενεργειακή’ μάτια.
Προσπάθησα να δω, που θα μπορούσαν να φωλιάζουν
τέτοια αρπακτικά «όντα».
Άνοιξα το παράθυρο να μπει καθαρός αέρας, ήλιος και φως.
Άφησα την βρύση να τρέξει λίγο και χτύπησα ένα χάλκινο γουδί,
που υπήρχε σε μια γωνία ξεχασμένο και αχρησιμοποίητο.
Ερεύνησα τα πάντα.
Προσωπικά αντικείμενα, συλλογές, πίνακες, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και ό,τι συγκέντρωνα κατά καιρούς.
Βρήκα τον χώρο πραγματικά πολύ φορτωμένο.
Τι τα χρειαζόμουν όλα αυτά;
Τι απ’όλα αυτά άξιζε πραγματικά;
Πήρα μερικά κιβώτια και σακούλες και άρχισα, να τα ξεκαθαρίζω
με αυστηρά κριτήρια.
Οι συλλογές, μου ήταν πια, τελείως περιττές.,
Με βάραιναν υπερβολικά, όπως και διάφορα παλιά αντικείμενα.
Οποιοδήποτε αντικείμενο και έργο υψηλής τέχνης και αισθητικής υπάρχει, αξίζει να βρίσκεται σε κοινούς χώρους έκθεσης,σε μουσεία και συλλόγους.
Δεν κράτησα τίποτα.
Κοντοστάθηκα σε μια παιδική συλλογή γραμματόσημων, που την είχα,
αποκτήσει με πολύ κόπο, με κάποια συγκινήση.,αλλά ομολογώ, ότι το χαμόγελο ,
από το διπλανό γειτονόπουλο μου, με αποζημίωσε.
Δεν την χρειαζόμουν… δεν την χρειαζόμουν πια.
Στον νεαρό μαθητή, θα είχε να πει κάτι.. περισσότερο.
Πήγα στην βιβλιοθήκη.
Σκέφτηκα την πρόταση του Δουμά, στον κόμη Μοντεχρίστο:
Ο αριθμός των βιβλίων, που αξίζει να διαβάσει κανείς ,δεν ξεπερνά τα 120.Ίσως σήμερα να έχει διπλασιαστεί αυτός ο αριθμός αλλά όχι κατά πολύ..
Ποια θα μπορούσαν να είναι;
Γύρω μου παρά πολλά.
Εφημερίδες, περιοδικά, φυλλάδια δηθεν‘ “ένημέρωσης” βιβλία…κ.α
Τα πιο πολλά, σκουπίδια ατελείωτης λεξιλαγνείας.
Και…πίσω από τα περισσότερα… ένα έκδηλος κατευθύνων νους:Η χειραγώγηση και η κατευθύνση της προσοχής, της μεγάλης μάζας των ανθρώπων ,
με τι θα απασχολήσουν την προσοχή τους.
Ένα στημένο σκηνικό, με κέντρα αόρατα, που καθορίζουν
τα «επίκαιρα» θέματα, τα πολιτιστικά, της τάσεις της μόδας, τα ίν και τα άουτ,
τις ανοησίες “επωνύμων” γελωτοποιώνκ.α
Αποφάσισα να προσέχω πια ,τι προσέχω και με τι απασχολούμαι.
Ύστερα από εργασία ωρών, ο χώρος είχε ξεκαθαριστεί και καθαριστεί.
Είχε αδειάσει τελείως και αυτό μου έδινε μια ευχάριστη αίσθηση ευεξίας,
μαζί με μια άνοδο της ενέργειας από την περιοχή των πελμάτων,
μου δημιούργησε μια συνεχή ευφορία.
Κ ύτταξα την λιτότητα πιά του χώρου με ευχαρίστηση, τους άδειους τοίχους ,
τα ελάχιστα πράγματα που κράτησα, μαζί με δυο αλλαξιές ρούχα και τις σημειώσεις μου.
Ήμουν ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα.
Δεν είχα να με βαραίνει τίποτα, ανάλαφρος και ελεύθερος από περριτές αλυσίδες .
Δεν είχα, να ανησυχώ πιά για μεγάλο αριθμό πραγμάτων.
Τη άλλη μέρα πήγα και του ανάφερα ότι είχα κάνει .
Χαμογέλασε ελαφρά..
-Το παράκανες ! Δεν είπαμε κι’έτσι.
Κάποια αντικείμενα ,θα μπορούσαν να σου χρειαστούν, να τα συμπεριλάβεις
στην ασπίδα σου, που θα χρησιμοποιησεις αργότερα..
Στην ασπίδα;
Τον ρώτησα, εννοείς, πως θα φτιάξω κάποια ασπίδα!
Αυτό ήταν ένα καινούργιο στοιχείο, που δεν το είχε αναφέρει την προηγούμενη φορά.
-Την ασπίδα ,δεν μπορείς να την φτιάξεις εσύ,
Την έχει δημιουργήσει ο Ήφαιστος για τον Αχιλλέα.
Μπορείς όμως να ρωτήσεις τον Οδυσσέα γι’αυτήν.
Την απόκτησε παλεύοντας με τον Αίαντα, μαζί με τα υπόλοιπα όπλα
του γιού της Θέτιδας.
-Μα. που θα μπορούσα να βρω τον Οδυσσέα;
ήταν το εύλογο ερώτημα μου.
-Όταν θα είσαι έτοιμος, και θα είναι κι’αυτός …θα συναντηθείτε …
.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα
… είναι μερικώς φανταστική
.
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ