Και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να κυκλοφορεί
με ένα χάλκινο άγαλμα ύψους 1,75 μ. σε μια βαλίτσα
και να ψάχνει αγοραστή.
Από την άλλη, όμως, ο Μουνίρ δεν μπορούσε
να αφήσει και την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Στα δίχτυα του τα ψάρια που πιάνονταν
δεν ήταν πάντα αρκετά για να τα βγάλει πέρα...
Και τώρα που λίγα μόλις μέτρα από την ακτή
του Ντέιρ αλ Μπαλάχ, μιας κωμόπολης
με στρατόπεδο προσφύγων στη Λωρίδα της Γάζας
όπου ζει, πιάστηκε στα δίχτυα του ένας ολόκληρος
θεός, θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη;
Ο Απόλλωνας όμως με το σμιλεμένο, όπως θα ταίριαζε
σε έναν ολύμπιο θεό, σώμα, το γαλήνιο
πρόσωπο - παρά το γεγονός ότι έχει χάσει
το ένα του μάτι -, που σώζεται σε άριστη κατάσταση
παρά το γεγονός ότι είχε παραμείνει μέσα
στο θαλασσινό νερό για 25 αιώνες, δεν μπορούσε
να παρουσιαστεί σε πιθανούς αγοραστές.
Και ο Μουνίρ, μην έχοντας άλλη επιλογή, βγήκε
στη γύρα με ένα μόνο δάχτυλο του χάλκινου θεού,
αρκετό όμως για να δείξει την ποιότητα
του καλλιτέχνη, την κατάσταση διατήρησης
και την καθαρότητα του υλικού.
Τίποτα όμως δεν περνά απαρατήρητο
από τους πράκτορες της Χαμάς.
Τα πλοκάμια τους φτάνουν παντού.
Και δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες για να γίνει
καπνός το όνειρο του ψαρά.
Ο Μουνίρ συνελήφθη και ο Απόλλωνας,
που χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ., κατασχέθηκε.
Η Χαμάς θεώρησε μεγάλο πλήγμα να παρουσιάσει
στον κόσμο ένα τέτοιο αριστούργημα της αρχαίας
ελληνικής χαλκοπλαστικής που είχε κατασκευαστεί
με την τεχνική του «χαμένου κεριού» και θεωρείται
εφάμιλλο των εντυπωσιακών πολεμιστών
του Ριάτσε, που βρέθηκαν στον θαλάσσιο χώρο
κοντά στο ιταλικό Ρήγιο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε
όταν το Ισλάμ απαγορεύει την αναπαράσταση
της ανθρώπινης μορφής;
Αν λάβει κάποιος υπόψη του, δε, ότι ο θεός
απεικονίζεται και γυμνός - όπως άλλωστε
συνηθιζόταν την εποχή που φιλοτεχνήθηκε
το γλυπτό -, δεν χωρά αμφιβολία ότι οι μαχητές
της Χαμάς δεν έχουν άλλη επιλογή: η ύπαρξη
του χάλκινου Απόλλωνα πρέπει να μείνει μυστική.
Το άγαλμα πρέπει να εξαφανιστεί.
Οι πιο ψύχραιμοι ωστόσο προτείνουν να πωληθεί
στη μαύρη αγορά. Η αξία του κυμαίνεται
μεταξύ 20 και 40 εκατ. δολαρίων, χρήματα
απαραίτητα για να γεμίσουν τα ταμεία της Χαμάς,
η οποία αδυνατεί να πληρώσει τους μισθούς
των ανδρών της μετά το κλείσιμο των διόδων
που οδηγούν στην Αίγυπτο.
Η επόμενη σελίδα της υπόθεσης αρχίζει να γράφεται
σε μεγάλα ξενοδοχεία και πρωταγωνιστές
αδίστακτους συλλέκτες, φιλόδοξους επιχειρηματίες
και κυνηγούς αρχαιοτήτων.
Στο παιχνίδι μπαίνει
κι ένας πολύ γνωστός και με διεθνείς
διασυνδέσεις διαμεσολαβητής που αναζητεί
αγοραστή, πιθανόν
ένα από τα μεγάλα αμερικανικά μουσεία.
«Η Γάζα είναι παράδεισος για τους αρχαιολόγους»,
λέει ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού
και Αρχαιοτήτων της Εθνικής Παλαιστινιακής
Αρχής, Χάμνταν Τάχα, στην ιταλική εφημερίδα
«Λα Ρεπούμπλικα», καθώς από τα εδάφη της πέρασαν
από τους Αιγύπτιους ώς τον Μεγάλο Αλέξανδρο,
τους Βυζαντινούς και τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο
αλλά και τον Ναπολέοντα, με αποτέλεσμα να έχει
στα σπλάγχα της πολύτιμους μάρτυρες από κάθε εποχή.
«Παράδεισος όμως είναι και για τους αρχαιοκάπηλους
που μπορούν να θησαυρίσουν μέσω της διακίνησης
κλεμμένων έργων τέχνης στο εξωτερικό»
και συνεχίζει κρατώντας τη φωτογραφία
με τον χάλκινο Απόλλωνα: «Αν φύγει από τη Λωρίδα
της Γάζας, δεν θα μπορέσουμε να τον εντοπίσουμε πια,
διότι η Παλαιστίνη δεν είναι ακόμη κράτος
και δεν είμαστε αποδεκτοί από την Ιντερπόλ.
Ακόμη κι αν το ανακαλύψουμε στα χέρια εκείνου
που το έχει, δεν θα μπορέσουμε ποτέ
να το ανακτήσουμε».
Ποιος είναι ο μοναδικός τρόπος για να σωθεί
λοιπόν ο εντυπωσιακός θεός;
Να κυκλοφορήσει η ιστορία του, να δουν
όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται
τη φωτογραφία του, ώστε στο μέλλον να μην μπορεί
κανείς να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε
την προέλευσή του και πώς το απέκτησε εν αγνοία του.
πηγή: Τα Νέα
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ