Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση:
Ξέρετε γιατί ένας άνθρωπος καταλήγει στα ναρκωτικά(και το αλκοόλ ναρκωτικό είναι) και αρνείται πεισματικά να τα σταματήσει και ας ξέρει πως το τίμημα είναι ο θάνατος;
Και προτού πεθάνει βιολογικά ξέρει, πως θα χάσει την αξιοπρέπειά του, θα χάσει την πνευματικότητα του, θα χάσει σχέσεις φιλικές, θα χαλάσει την οικογένειά του, θα χάσει την δουλειά του, πιθανότατα θα βρεθεί σε φυλακή σπάζοντας τις ηθικές και νομικές αξίες της ζωής του, πιθανότατα θα βρεθεί σε κάποιο ψυχιατρείο, πιθανότατα θα βρεθεί στο δρόμο ζητιανεύοντας κέρματα για την επόμενη δόση που πιθανότατα θα τον φέρει στην λύτρωση, δηλαδή στον θάνατο.
Μία είναι η αιτία:
Ο ΦΟΒΟΣ……………
Ναι φοβάται να ζήσει, φοβάται να νιώσει τα συναισθήματά του, φοβάται να πολεμήσει για την ίδια του την ζωή, φοβάται να ονειρευτεί μην τύχει και δει εφιάλτες, φοβάται το κάθε τι που θα του προκαλέσει ένα ρήγμα στο ψεύτικο προσωπείο που νομίζει ότι κρύβει τον πραγματικό του εαυτό.
Φοβάται να αποκαλύψει τον πραγματικό του εαυτό μην τυχών και τον απορρίψουν και ας είναι τελείως μόνος ψυχικά.
Φοβάται όλα αυτά που νομίζει πως θα συμβούν αν βγει από την εικονική πραγματικότητά του και έρθει στην φυσική πραγματικότητα και ας είναι κόλαση η ζωή του.
Και το τραγικό ποσοστό που φοβάται να κόψει τα ναρκωτικά και να ζήσει, δυστυχώς είναι 98% .
Ναι το 98% προτιμά να πεθάνει γιατί φοβάται να ζήσει.
Και αν νομίζεις φίλε μου πως εσύ δεν είσαι ναρκομανής και δεν πεθαίνεις όπως ένας ναρκομανής, τότε γιατί δεν ανατρέπεις τους 300 της βουλής και τις 10-15 οικογένειες που σου κάνανε την ζωή κόλαση;
Μήπως φοβάσαι;
Υ.Γ. μέσα από την ψυχή μου : για 25 χρόνια φοβόμουνα την ζωή και ας ήθελα απεγνωσμένα να ζήσω, φοβόμουνα να κοιμηθώ μην τύχει και ονειρευτό, φοβόμουνα την μοναξιά και ας είχα βρεθεί στον δρόμο σαν ζόμπι να ζητιανεύω, φοβόμουνα να αγαπήσω μην τύχει και πληγωθώ και ας τρυπούσα κάθε μέρα τον εαυτό μου.
Φοβόμουνα μέχρι ένα πρωί γύρισα από τον θάνατο και δεν ξέρω ακόμη για πιο λόγο δεν πέθανα εκείνο το πρωί, αλλά κατάλαβα πως η ζωή είναι ένα ανεκτίμητο δώρο και το δέχτηκα.
Και για να ελευθερωθώ από τα δεσμά των ναρκωτικών και να έρθω αγκαλιά με τον εαυτό μου δεν ήταν κάτι το απλό.
Πονούσα κάθε φορά που ξεκολλούσε ένα κομμάτι από το προσωπείο του ψεύτικου εγώ και ανακάλυπτα τον αληθινό εαυτό μου.
Και σήμερα αυτό που ξέρω είναι πως η λευτεριά θέλει πόνο, έχει φόβο για το άγνωστο και το άγνωστο είναι αυτό που σε κρατάει στο σημερινό μαρτύριο.
Και το άγνωστο που θα συναντήσεις στον δρόμο σου, σου έχουν πει πως είναι ο θάνατος αλλά στο άγνωστο βρίσκεται ο θρόνος της λευτεριάς του κάθε ανθρώπου…..
Ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο της ζωής και τον φοβόμαστε όλοι, το θέμα είναι θα πεθάνεις λεύτερος και περήφανος πάνω στον θρόνο σου ή θα κρύβεσαι μέχρι που να πεθάνεις φοβισμένος;
Εγώ παντός θα ζήσω ελεύθερος και θα πεθάνω ελεύθερος όποιο και αν είναι το τίμημα ……
ΕΣΥ;
upogia-taxi.blogspot.gr
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ